بخشی از ادبیات مدرن کُردی تحت تاثیر مهاجرت و پناهندگی به اروپا شکل گرفته است. عطا محمد در این مجموعه‌ی داستانی به بازخوانی وجهی از زندگی انسان‌هایی پرداخته که خوراک، پوشاک، رقص و ترانه، سیگار و قلیان، ایمان و خدا را در قلب خود جای داده و با خود می‌گردانند؛ با این امید که روزی در دل یکی از شهرهای اروپایی برای خود میهن کوچکی به شکل میهن پیشین‌شان بسازند.