یکی از اصلی‌ترین منابع در تاریخ‌نویسی ایران پس از عصر صفوی تا شروع دوران جدید در دوران مشروطیت، سفرنامه‌های سیاحان فرنگی است. این سفرنامه‌ها از دوران صفویه آغاز می‌شوند. زمانی که تمدن کهن ایران در یکی از نقاط اوج خود قرار دارد و از آن سمت اروپا شروع به بیداری کرده است. سفرنامه‌ها جذابند، منابعی دست‌اول برای تاریخ محسوب می‌شوند و راهی هستند برای تمایز خود از دیگری. دلیل اهمیت سفرنامه‌ها و مهم‌ترین سفرنامه‌های عصر صفوی را در مقاله زیر می‌توانید بخوانید.