متن حاضر بر پایه بررسی داستان‌های کوتاه و بلندی که جعفر مدرس صادقی در فاصله سال‌های ۵۴ تا ۷۵ نوشته،به نگارش درآمده است. از این میان داستان بلند نمایش و مجموعه داستان بچه‌­ها بازی نمی‌­کنند به دلیل عدم دسترسی نویسنده مورد بررسی قرار نگرفته‌­اند. در این یادداشت به طور مشخص رابطه بین مدرس صادقی و انقلابی‌گری از خلال این داستان‌ها بررسی می‌شود.