قدرت داستان با کفش‌های دیگران راه برو در این است که لحظه به لحظه احساسات مختلف ما را برمی‌انگیزد و ما را با شخصیت‌های اصلی داستان همراه می‌کند. در آخر خودمان را جای شخصیت‌ها می‌گذاریم و می‌خواهیم آن‌ها و اتفاقاتی را که برایشان افتاده، درک کنیم. غم‌های سالامانکا برای ما، هم درد دارد و هم پذیرش آن برای ما جست‌وجویی در خود است.