در رومئو و ژولیت عشق صرفاً مفهومی انتزاعی نیست و شکسپیر در موقعیت‌های مختلف انسان‌انگارانه با آن برخورد می‌کند تا نشان دهد عشق از دور بی‌آزار و نرم‌خو و زیبا می‌نماید اما این تمام واقعیت عشق نیست. فقط از نزدیک و پس از محک‌زدن عشق است که می‌شود فهمید در عین حال چه ظالم و تمام‌خواه است و چه سنگدلانه از تنهایی و اندوه عاشقان به نفع خود بهره‌برداری می‌کند، «دریغا، عشق که بس نازک و لطیف می‌نماید…».