در این نوشته با «منظومه‌های عاشقانه» کار داریم، داستان‌های منظوم و بلند چندهزار بیتی، در قالب مثنوی، که معمولاً عنوانشان برگرفته از نام‌های دو شخصیت اصلی داستان است:‌ دلدار و دلباخته؛ بیژن و منیژه، زال و رودابه، وَرقَه و گُلشاه، ویس و رامین، خسرو و شیرین…