مجموعه «علم در سوپ» با زبانی ساده و تصویرگری‌های دلچسب، مخاطب را سوار اتوبوس علمی خود کرده و در خلال داستان‌های روزمره، علم را هم چاشنی روایت‌هایش می‌کند. این مجموعه کتاب با چهار جلد «شیمی حتی در سوپ»، «بوم‌شناسی حتی در سوپ»، «ریاضی حتی در سوپ» و «فیزیک حتی در سوپ» توسط متخصصان و کارشناسان هر حوزه، نوشته شده است. می‌توان گفت این مجموعه بدون رده‌بندی سنی مناسب کسانی است که به علم و مباحث تخصصی علاقه دارند.
افشین و جلال هر دو عزیزانی را از دست داده‌اند و افشین برای اینکه دوباره غم از دست دادن را تجربه نکند می‌خواهد از دروازه رد بشود. او به دنبال «اوته نه‌پیش‌تیم» است. کسی که می‌گویند هیچ‌گاه نمرده و جاودانه است. داستان آن سوی دریای مردگان درباره‌ی مرگ و زندگی است. این کتاب بن مایه‌ی اسطوره‌ای دارد و در نقطه اوج داستان که عبور از دریای مردگان است مخاطب با گیل‌گمش و انکیدو آشنا می‌شود.
سفر نه تنها داستان هجرت، که داستان زندگی است. زندگی‌ای که ابتدا نمی‌دانی چه کسی هستی و از کجا آمده‌ای! زندگی‌ای که در برهه‌ای تو را دچار بحران هویت می‌کند. در برهه‌ای دغدغه‌ی پیدا کردن «دوست» و «هم‌زبان» داری. در برهه‌ای شنیده نمی‌شوی چون کسی حرفت را نمی‌فهمد. داستان زندگی‌ای که سراسر از دست دادن و دست کشیدن است. دست کشیدن از مکان‌ها و آدم‌هایی که با آن‌ها اخت گرفته‌ای و دوست‌شان داری اما نمی‌توانی جلوی رفتن‌شان را بگیری.
بچه‌ای که حتی غذایش را باید بجوند و در دهانش بگذارند، کسی که همه‌چیز را تکرار می‌کند، کودکی که حتی حوصله‌ی غلت زدن هم ندارد، مامان بیش از حد نگرانی که برای اردوی یک روزه‌ی بچه‌اش چمدان می‌بندد و خیلی‌های دیگر، همگی شخصیت‌های عجیب و غریب مجموعه داستان صابون بمال کف پات دوباره بیا! هستند. مجموعه‌ای خنده‌دار با فضایی فانتزی و مثل تمام آثار سیدنوید سیدعلی‌اکبر متفاوت و خاص.
در هر صفحه‌ی یک داستان کودک مخاطب می‌تواند به سرزمین متفاوتی سفر کند که از سرزمین صفحه‌ی قبل فاصله دارد و تخیل او را درگیر می‌کند، مانند داستان جهان مال من است. راوی این کتاب تصویری در ماشین همراه پدرش است و تعریف می‌کند از خانه بیرون می‌زنند و در راه ماشین خراب می‌شود. پدر می‌گوید جهانگردها هیچ‌وقت ناامید نمی‌شوند. بابا در یک چشم به هم زدن یک دوچرخه پیدا می‌کند و جهانگردی شروع می‌شود.
هر چهار کتاب مجموعه‌ی من بیچاره زبان طنز دارند و علاوه بر نکات آموزشی‌ای که در هر کدام نهفته است، کتاب‌های مناسبی برای سرگرم کردن کودکان و خندیدن به موقعیت‌هایی است که راوی هر جلد به وجود می‌آورد. تصویرگری‌های هیلدگارت مولر که در هر جلدی نقش اساسی بازی می‌کنند، هم به خواندنی شدن داستان کمک کرده‌اند و هم فضای طنز داستان‌ها را پررنگ کرده‌اند.
چه فکر خوبی! درباره‌ی کوکی است، پسربچه‌ای که فکر می‌کند گوش‌هایش بزرگند و دوست‌شان ندارد. پس نقابی برمی‌دارد و روی سرش می‌گذارد و صورت و گوش‌هایش را با آن می‌پوشاند، و همه فکر می‌کنند «چه فکر خوبی!»، پس روز بعد وقتی کوکی بیدار می‌شود تمام آدم‌های خانه و شهر و مهد کودک را با نقاب‌های مثل هم می‌بیند. همه از فکر خوب او برای پوشاندن ویژگی‌های ظاهری که دوست‌شان نداشتند استفاده کرده بودند. اما کوکی کم‌کم از این یکسانی نقاب‌ها خسته می‌شود و احساس می‌کند آن‌قدرها هم فکر خوبی نکرده. پس روز بعد تنها صورت بدون نقاب شهر صورت کوکی است، که هرکس او را می‌بیند می‌گوید: »چه فکر خوبی!»
دریا قرمز نیست داستان یک مداد شمعی آبی است که به دلیل داشتن برچسب «قرمز» تحت فشار است. همه از او انتظار دارند که قرمز باشد. اطرافیان زورشان را می‌زنند تا او نقاشی‌های مربوط را به رنگ قرمز درآورد. «معلمش فکر می‌کرد او باید بیشتر تمرین کند.»، «مامانش فکر می‌کرد او باید با رنگ‌های دیگر ترکیب شود.»، «پدربزرگ و مادربزرگش فکر می‌کردند نوه‌شان به اندازه‌ی کافی گرم نیست.»
یک شبه قهرمان، پولدار یا معروف شدن مسئله‌ای است که این روزها آرزوی خیلی‌ها شده است؛ حتی پیازچه‌ی کتاب موش قهرمان که دوست دارد خیلی زود مثل آقای موش بازوهایش بیرون بزند و بتواند هر چیزی را با یک انگشت بلند کند. دوستش تربچه هم می‌خواهد در این راه کمکش کند اما راهنمایی‌های نادرستش اوضاع را بدتر می‌کند و کار را به جایی می‌رساند که جز پشیمانی چیزی برای دو نفرشان ندارد.
ما همیشه نیاز داشته‌ایم و داریم از پدیده‌های طبیعی و نیروهای آسمانی یا پدیده‌های اجتماعی و نیروهای درونی‌مان بگوییم و بشنویم تا بتوانیم تضادها و تناقض‌هایی که داریم، برطرف کنیم و ترس‌ها و هراس‌هایمان را به خوشی‌ها و لذت‌ها تبدیل کنیم.
مجموعه «علم در سوپ» با زبانی ساده و تصویرگری‌های دلچسب، مخاطب را سوار اتوبوس علمی خود کرده و در خلال داستان‌های روزمره، علم را هم چاشنی روایت‌هایش می‌کند. این مجموعه کتاب با چهار جلد «شیمی حتی در سوپ»، «بوم‌شناسی حتی در سوپ»، «ریاضی حتی در سوپ» و «فیزیک حتی در سوپ» توسط متخصصان و کارشناسان هر حوزه، نوشته شده است. می‌توان گفت این مجموعه بدون رده‌بندی سنی مناسب کسانی است که به علم و مباحث تخصصی علاقه دارند.
افشین و جلال هر دو عزیزانی را از دست داده‌اند و افشین برای اینکه دوباره غم از دست دادن را تجربه نکند می‌خواهد از دروازه رد بشود. او به دنبال «اوته نه‌پیش‌تیم» است. کسی که می‌گویند هیچ‌گاه نمرده و جاودانه است. داستان آن سوی دریای مردگان درباره‌ی مرگ و زندگی است. این کتاب بن مایه‌ی اسطوره‌ای دارد و در نقطه اوج داستان که عبور از دریای مردگان است مخاطب با گیل‌گمش و انکیدو آشنا می‌شود.
سفر نه تنها داستان هجرت، که داستان زندگی است. زندگی‌ای که ابتدا نمی‌دانی چه کسی هستی و از کجا آمده‌ای! زندگی‌ای که در برهه‌ای تو را دچار بحران هویت می‌کند. در برهه‌ای دغدغه‌ی پیدا کردن «دوست» و «هم‌زبان» داری. در برهه‌ای شنیده نمی‌شوی چون کسی حرفت را نمی‌فهمد. داستان زندگی‌ای که سراسر از دست دادن و دست کشیدن است. دست کشیدن از مکان‌ها و آدم‌هایی که با آن‌ها اخت گرفته‌ای و دوست‌شان داری اما نمی‌توانی جلوی رفتن‌شان را بگیری.
بچه‌ای که حتی غذایش را باید بجوند و در دهانش بگذارند، کسی که همه‌چیز را تکرار می‌کند، کودکی که حتی حوصله‌ی غلت زدن هم ندارد، مامان بیش از حد نگرانی که برای اردوی یک روزه‌ی بچه‌اش چمدان می‌بندد و خیلی‌های دیگر، همگی شخصیت‌های عجیب و غریب مجموعه داستان صابون بمال کف پات دوباره بیا! هستند. مجموعه‌ای خنده‌دار با فضایی فانتزی و مثل تمام آثار سیدنوید سیدعلی‌اکبر متفاوت و خاص.
در هر صفحه‌ی یک داستان کودک مخاطب می‌تواند به سرزمین متفاوتی سفر کند که از سرزمین صفحه‌ی قبل فاصله دارد و تخیل او را درگیر می‌کند، مانند داستان جهان مال من است. راوی این کتاب تصویری در ماشین همراه پدرش است و تعریف می‌کند از خانه بیرون می‌زنند و در راه ماشین خراب می‌شود. پدر می‌گوید جهانگردها هیچ‌وقت ناامید نمی‌شوند. بابا در یک چشم به هم زدن یک دوچرخه پیدا می‌کند و جهانگردی شروع می‌شود.
هر چهار کتاب مجموعه‌ی من بیچاره زبان طنز دارند و علاوه بر نکات آموزشی‌ای که در هر کدام نهفته است، کتاب‌های مناسبی برای سرگرم کردن کودکان و خندیدن به موقعیت‌هایی است که راوی هر جلد به وجود می‌آورد. تصویرگری‌های هیلدگارت مولر که در هر جلدی نقش اساسی بازی می‌کنند، هم به خواندنی شدن داستان کمک کرده‌اند و هم فضای طنز داستان‌ها را پررنگ کرده‌اند.
چه فکر خوبی! درباره‌ی کوکی است، پسربچه‌ای که فکر می‌کند گوش‌هایش بزرگند و دوست‌شان ندارد. پس نقابی برمی‌دارد و روی سرش می‌گذارد و صورت و گوش‌هایش را با آن می‌پوشاند، و همه فکر می‌کنند «چه فکر خوبی!»، پس روز بعد وقتی کوکی بیدار می‌شود تمام آدم‌های خانه و شهر و مهد کودک را با نقاب‌های مثل هم می‌بیند. همه از فکر خوب او برای پوشاندن ویژگی‌های ظاهری که دوست‌شان نداشتند استفاده کرده بودند. اما کوکی کم‌کم از این یکسانی نقاب‌ها خسته می‌شود و احساس می‌کند آن‌قدرها هم فکر خوبی نکرده. پس روز بعد تنها صورت بدون نقاب شهر صورت کوکی است، که هرکس او را می‌بیند می‌گوید: »چه فکر خوبی!»
دریا قرمز نیست داستان یک مداد شمعی آبی است که به دلیل داشتن برچسب «قرمز» تحت فشار است. همه از او انتظار دارند که قرمز باشد. اطرافیان زورشان را می‌زنند تا او نقاشی‌های مربوط را به رنگ قرمز درآورد. «معلمش فکر می‌کرد او باید بیشتر تمرین کند.»، «مامانش فکر می‌کرد او باید با رنگ‌های دیگر ترکیب شود.»، «پدربزرگ و مادربزرگش فکر می‌کردند نوه‌شان به اندازه‌ی کافی گرم نیست.»
یک شبه قهرمان، پولدار یا معروف شدن مسئله‌ای است که این روزها آرزوی خیلی‌ها شده است؛ حتی پیازچه‌ی کتاب موش قهرمان که دوست دارد خیلی زود مثل آقای موش بازوهایش بیرون بزند و بتواند هر چیزی را با یک انگشت بلند کند. دوستش تربچه هم می‌خواهد در این راه کمکش کند اما راهنمایی‌های نادرستش اوضاع را بدتر می‌کند و کار را به جایی می‌رساند که جز پشیمانی چیزی برای دو نفرشان ندارد.
ما همیشه نیاز داشته‌ایم و داریم از پدیده‌های طبیعی و نیروهای آسمانی یا پدیده‌های اجتماعی و نیروهای درونی‌مان بگوییم و بشنویم تا بتوانیم تضادها و تناقض‌هایی که داریم، برطرف کنیم و ترس‌ها و هراس‌هایمان را به خوشی‌ها و لذت‌ها تبدیل کنیم.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
