برچسب: کامران فرهادی

در میان شاعران فارسی‌گوی معاصر، مهدی حمیدی شیرازی (14 اردیبهشت 1293 ـ 23 تیر 1365)، چه در زمان حیات و چه پس از مرگش، بیشتر به‌سبب شخصیت خاص و موضع‌گیری‌های جنجالی‌ خود مشهور بوده است تا بابت شعرهایش. از هفتادوپنج سال پیش (اولین روزهای تابستان 1325)، که حمیدی شعر هجومانندش درباره‌ی نیما را در نخستین کنگره‌ی نویسندگان ایران خواند، تا همین روزگار ما هرگاه سخن به صف‌آرایی سنت‌گرایان دربرابر تجددخواهان شعر فارسی می‌رسد، نام حمیدی از اولین نام‌هایی است که در شمار پرچمداران اصلی این جدال به میان می‌آید. همه این‌ها باعث شده تا کمتر فرصتی برای بررسی جایگاه ادبی او پیش بیاید.

انتشار ترجمه‌های متعدد از کتاب‌های خارجی در بازار کتاب ایران ماجرایی همیشگی است اما این بار هم سرعت ترجمه و هم تعداد و نوع ناشران در چاپ یک کتاب بسیار جالب و عجیب است. آن هم کتاب‌هایی که موضوع اصلی آن‌ها به ترامپ مربوط است، رئیس جمهور پرحاشیه‌ای که معلوم نیست چه مدت دیگر صاحب مسند ریاست جمهوری امریکا باشد.

مریم جهانی، پس از موفقیت چشمگیر رمان اولش، به‌رغم جوانی، عجله نکرده و دست‌کم سه سالی برای این  ۹۸ صفحه وقت گذاشته است. در رمان دومش، با وجود تعلق خاطر به مضمون‌های کتاب اول، راه تکراری نپیموده و دست به تجربه‌های تازه زده است. حاصل کارش، درمجموع، معتدل‌تر و دلپذیرتر از رمان قبلی است.

حدیث نفس، چنان‌که از عنوان فرعی‌اش: «خاطرات رسته از فراموشی» پیداست، شامل خاطره‌هایی است که حسن کامشاد نوشتن آن‌ها را در هشتادو‌یک‌سالگی، و فقط با اتکا به یادمانده‌هایش، شروع کرده. او که چهارم تیرماه امسال ۹۵ سالش تمام شده است، برخلاف اغلب خاطره‌نویس‌ها، خودش را در جایگاه «قهرمان» و «آدم‌خوبه» نمی‌گذارد. از خودستایی‌های مرسوم خبری نیست. برعکس، نویسنده موفقیت‌ها و کامیابی‌هایش را به‌حساب خوش‌شانسی می‌گذارد، چون برخلاف اغلب هموطنانش از دنیا طلبکار نیست و احساس «مجهول‌القدر» بودن نمی‌کند.

تعداد کتاب‌های خوب درباره شاهنامه اصلاً کم نیست و همین انتخاب تنها چند کتاب برای آشنایی بیشتر با شاهنامه را دشوارتر می‌کند. در این‌ یادداشت برای معرفی بهتر کتاب‌ها به چهار دسته تقسیم شده‌اند: درباره فردوسی و شاهنامه، گزیده‌های شاهنامه، برگردان شاهنامه به نثر و تک‌داستان‌های شاهنامه. در هر بخش یک یا دو کتابی که ماندگارتر بوده‌اند و پربارتر به خواننده معرفی شده‌اند.