نقطه‌ای در پایان شعر و زندگی
پرویز داریوش این مقاله را به مناسبت مرگ ارنست همینگوی چند روز بعد از مرگ وی نوشته است. (تیر ماه ۱۳۴۰) مقاله را سال‌ها بعد مجله کلک بازنشر کرد. داوری او درباره همینگوی چنین بود: «جهان را خشن می‌دید و با خشونت درون می‌خواست خشونت برون را در هم بکوبد یا لااقل آن را نشان دهد بی‌هیچ دعوت ظاهری مردم را به تماشای جهان خود و جهان ایشان خوانده بود یا می‌خواند اما این در هنگام جوانی او بود. زمان در او نیز همچون دیگر دوپاروندگان دست انداخت، بارها با او کشتی گرفت و بارها زمین‌اش زد و همینگوی نیرومند و چابک بود و باز بر پا خاست و از نو به پیکار دست یازید؛ اما هر بار پخته‌تر و داناتر و این خود شرط طی مراحل است.»