هزاران سال پیش انسانهای غارنشین دور آتش جمع میشدند و برای هم داستان میگفتند و میشنیدند و درباره شکار که حتماً دغدغه آن روزشان بوده حرف میزدند. کتاب خواندن آیا امتداد همان تجربه، یعنی شنیدن داستان و انتقال دانش، نیست؟ تا حالا به این مساله فکر کردهاید که اصلاً چرا کتاب میخوانیم؟
آلبر کامو تنها 47 سال عمر کرد. یک عمر کوتاه و البته پربار. در این عمر کوتاه رمانهایی چون «طاعون» و «بیگانه» را نوشت که هنوز در تیراژ بالا خوانده میشوند و نمایشنامههایی چون «کالیگولا» و «سوتفاهم» و کتابهای غیرداستانی مثل «انسان طاغی». فعالیت سیاسی چشمگیری هم داشت. در سالهای اخیر کتابهایی درباره مرگ او و نامههای عاشقانهاش به فارسی درآمده است. در این پرونده بیشتر از آنکه به معروفترین کتابهایش بپردازیم (که خود میتواند موضوع پروندههایی دیگر باشد) به زندگی و مرگ او پرداختهایم.
برندهی نوبل ادبیات سال ۲۰۲۲ از فرانسه آمد: آنی ارنو نویسنده ۸۲ ساله فرانسوی که هرسال در موسم اهدای جایزه نوبل نامش مطرح میشد. ارنو بعد از آلیس مونرو، سوتلانا الکسیویچ، اولگا توکارچوک و لوییز گلیک پنجمین زنی است که در دو دهه اخیر برنده نوبل ادبی شده است. ارنو بهخصوص برای نوشتن زندگینامههای جمعی شهرت دارد. نوشتن از «من» برای او یعنی نوشتن از یک طبقه و نسل و دوران. «من» نویسنده برای آنی ارنو در جمع معنا پیدا میکند.
رویدادهای بسیاری هستند، چه در زندگی شخصی و چه در کسبوکار و زیست سازمانی ما که هرگز پیشبینیشان نمیکردیم و اساساً هیچچیز دربارهشان نمیدانستیم، اما بهمراتب بسیار بیشتر از همه چیزهایی که پیشبینی میکردیم و شناختی از آنها داشتیم، زندگی ما را تحت تأثیر قرار دادهاند. میتوان چنین رویدادهایی را بحران نامید، یا از دیدگاهی نوآورانه، به آنها لقب برافکن یا برهمزننده داد. هر چه که باشد، سازمانها معمولاً برای مواجهه با چنین رویدادها یا بحرانهایی آماده نیستند. این پرونده ویژه را با همین نگاه تدوین کردهایم.
با شروع محاکمه آیشمن در اسراییل، هانا آرنت متفکر آلمانی-یهودی که سالها بود از دست نازیها به آمریکا پناه برده بود به سردبیر نیویورکر پیشنهاد داد تا سلسله گزارشهایی از این محاکمه بنویسد. نتیجه نه یک سری گزارش سادهی ژرونالیستی که تعمقی در باب مفهوم شر شد. آیشمن چقدر مقصر در جنایاتی بود که آفریده بود؟ این گزارشها بحث و جنجال فراوانی مخصوصاً در محافل یهودی آفریدند و حالا شصت سال بعد از نوشته شدن کتاب، با ترجمه شدن آن به فارسی این بحثها دوباره در فضای فکری ما مطرح شده است.
در سالهای اخیر بعضی خانوادههای ایرانی بیشتر از قبل دوست دارند کودکانشان اسطورههای ایرانی را بشناسند تا شکوه ایران در ذهنشان زنده شود. شاید کتابهایی که در بازار کتاب ایران به افسانهها و اسطورهها میپردازند بازتاب این نیاز باشد. شاید هم این ذهن نویسندههاست که دوست دارد در جستوجوی گذشتهی خود دنیای دیگری را به کودکان نشان بدهد. در این پرونده برای بررسی این موضوع علاوه بر معرفی کتابهایی با موضوع افسانهها و اسطورهها، با محمدرضا یوسفی و حدیث لزرغلامی گفتوگو کردهایم.
ایتالو کالوینو، نویسنده صاحب سبک ایتالیایی در رشته ادبیات درس خواند و کارش را از همکاری با روزنامهها و مجلات شروع کرد. خیلی زود سبک ویژه خودش را که همراه با لحنی طنزآمیز بود پیدا کرد و ژانرهای مختلفی را در کارهایش آزمود، از داستان تا مقاله و سفرنامه.
وینش از ابتدای کار خود به نقد و معرفی کتابهای تازهانتشاریافته در بازار کتاب ایران پرداخته است. اما مواردی نیز بوده است که کتابهایی را معرفی کردیم که هنوز به فارسی ترجمه نشدهاند. کتابهایی که موضوع منحصر به فردی دارند یا به خاطر مسائل روز اهمیت مضاعفی پیدا کردهاند یا به هر دلیلی هنوز به چشم مترجمان نیامدهاند. در این پرونده ده تا از این مقالات -ترجمه یا تالیف- را برگزیدهایم.
جروم دیوید سلینجر، نویسنده پرکاری نبود. مهمترین اثرش «ناطور دشت» را سال ۱۹۵۱ منتشر کرد و آخرین داستان کوتاهش «هپورث…» را در ۱۹۶۵ و بعد از آن تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۰ نزدیک به نیم قرن چیزی ننوشت. اما با همین آثار، با خلق کاراکترهایی مثل هولدن کالفیلد و خانواده گلس، جاودانی شد. راز محبوبیت این نویسندهی مرموز و منزوی و گزیدهکار در چه بود؟
کتابهای تصویری که انواع مختلفی دارند، مهمترین نوع کتاب کودک هستند. مخصوصا برای کودکی که هنوز خواندن نمیداند اهمیت بهسزایی دارند. این کتابها گاه شکلی آموزشی به خود میگیرند، گاه شکل اسباببازی و گاه داستانیاند. این پرونده به مرور کتابهای داستانی تصویری که تا به حال در وینش معرفی شدهاند اختصاص دارد.
هزاران سال پیش انسانهای غارنشین دور آتش جمع میشدند و برای هم داستان میگفتند و میشنیدند و درباره شکار که حتماً دغدغه آن روزشان بوده حرف میزدند. کتاب خواندن آیا امتداد همان تجربه، یعنی شنیدن داستان و انتقال دانش، نیست؟ تا حالا به این مساله فکر کردهاید که اصلاً چرا کتاب میخوانیم؟
آلبر کامو تنها 47 سال عمر کرد. یک عمر کوتاه و البته پربار. در این عمر کوتاه رمانهایی چون «طاعون» و «بیگانه» را نوشت که هنوز در تیراژ بالا خوانده میشوند و نمایشنامههایی چون «کالیگولا» و «سوتفاهم» و کتابهای غیرداستانی مثل «انسان طاغی». فعالیت سیاسی چشمگیری هم داشت. در سالهای اخیر کتابهایی درباره مرگ او و نامههای عاشقانهاش به فارسی درآمده است. در این پرونده بیشتر از آنکه به معروفترین کتابهایش بپردازیم (که خود میتواند موضوع پروندههایی دیگر باشد) به زندگی و مرگ او پرداختهایم.
برندهی نوبل ادبیات سال ۲۰۲۲ از فرانسه آمد: آنی ارنو نویسنده ۸۲ ساله فرانسوی که هرسال در موسم اهدای جایزه نوبل نامش مطرح میشد. ارنو بعد از آلیس مونرو، سوتلانا الکسیویچ، اولگا توکارچوک و لوییز گلیک پنجمین زنی است که در دو دهه اخیر برنده نوبل ادبی شده است. ارنو بهخصوص برای نوشتن زندگینامههای جمعی شهرت دارد. نوشتن از «من» برای او یعنی نوشتن از یک طبقه و نسل و دوران. «من» نویسنده برای آنی ارنو در جمع معنا پیدا میکند.
رویدادهای بسیاری هستند، چه در زندگی شخصی و چه در کسبوکار و زیست سازمانی ما که هرگز پیشبینیشان نمیکردیم و اساساً هیچچیز دربارهشان نمیدانستیم، اما بهمراتب بسیار بیشتر از همه چیزهایی که پیشبینی میکردیم و شناختی از آنها داشتیم، زندگی ما را تحت تأثیر قرار دادهاند. میتوان چنین رویدادهایی را بحران نامید، یا از دیدگاهی نوآورانه، به آنها لقب برافکن یا برهمزننده داد. هر چه که باشد، سازمانها معمولاً برای مواجهه با چنین رویدادها یا بحرانهایی آماده نیستند. این پرونده ویژه را با همین نگاه تدوین کردهایم.
با شروع محاکمه آیشمن در اسراییل، هانا آرنت متفکر آلمانی-یهودی که سالها بود از دست نازیها به آمریکا پناه برده بود به سردبیر نیویورکر پیشنهاد داد تا سلسله گزارشهایی از این محاکمه بنویسد. نتیجه نه یک سری گزارش سادهی ژرونالیستی که تعمقی در باب مفهوم شر شد. آیشمن چقدر مقصر در جنایاتی بود که آفریده بود؟ این گزارشها بحث و جنجال فراوانی مخصوصاً در محافل یهودی آفریدند و حالا شصت سال بعد از نوشته شدن کتاب، با ترجمه شدن آن به فارسی این بحثها دوباره در فضای فکری ما مطرح شده است.
در سالهای اخیر بعضی خانوادههای ایرانی بیشتر از قبل دوست دارند کودکانشان اسطورههای ایرانی را بشناسند تا شکوه ایران در ذهنشان زنده شود. شاید کتابهایی که در بازار کتاب ایران به افسانهها و اسطورهها میپردازند بازتاب این نیاز باشد. شاید هم این ذهن نویسندههاست که دوست دارد در جستوجوی گذشتهی خود دنیای دیگری را به کودکان نشان بدهد. در این پرونده برای بررسی این موضوع علاوه بر معرفی کتابهایی با موضوع افسانهها و اسطورهها، با محمدرضا یوسفی و حدیث لزرغلامی گفتوگو کردهایم.
ایتالو کالوینو، نویسنده صاحب سبک ایتالیایی در رشته ادبیات درس خواند و کارش را از همکاری با روزنامهها و مجلات شروع کرد. خیلی زود سبک ویژه خودش را که همراه با لحنی طنزآمیز بود پیدا کرد و ژانرهای مختلفی را در کارهایش آزمود، از داستان تا مقاله و سفرنامه.
وینش از ابتدای کار خود به نقد و معرفی کتابهای تازهانتشاریافته در بازار کتاب ایران پرداخته است. اما مواردی نیز بوده است که کتابهایی را معرفی کردیم که هنوز به فارسی ترجمه نشدهاند. کتابهایی که موضوع منحصر به فردی دارند یا به خاطر مسائل روز اهمیت مضاعفی پیدا کردهاند یا به هر دلیلی هنوز به چشم مترجمان نیامدهاند. در این پرونده ده تا از این مقالات -ترجمه یا تالیف- را برگزیدهایم.
جروم دیوید سلینجر، نویسنده پرکاری نبود. مهمترین اثرش «ناطور دشت» را سال ۱۹۵۱ منتشر کرد و آخرین داستان کوتاهش «هپورث…» را در ۱۹۶۵ و بعد از آن تا زمان مرگش در سال ۲۰۱۰ نزدیک به نیم قرن چیزی ننوشت. اما با همین آثار، با خلق کاراکترهایی مثل هولدن کالفیلد و خانواده گلس، جاودانی شد. راز محبوبیت این نویسندهی مرموز و منزوی و گزیدهکار در چه بود؟
کتابهای تصویری که انواع مختلفی دارند، مهمترین نوع کتاب کودک هستند. مخصوصا برای کودکی که هنوز خواندن نمیداند اهمیت بهسزایی دارند. این کتابها گاه شکلی آموزشی به خود میگیرند، گاه شکل اسباببازی و گاه داستانیاند. این پرونده به مرور کتابهای داستانی تصویری که تا به حال در وینش معرفی شدهاند اختصاص دارد.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
