برچسب: پاندمی

پارانویا موضوع اصلی پاموک و نیروی محرک سبک اوست. پاموک تو را وا می‌دارد با خواندن رمانش از میان لایه‌های سوءظن و شک عبور کنی. هیچ فاکتی، هیچ داستانِ پسِ‌پشتی، هرگز آن نیست که در ابتدا می‌نماید. پاموک گفته «ما ادبیات پارانویا داریم». اگر رمان‌های او واجد این خصیصه‌ی پسا‌مدرنیستی‌اند و تن به پایان‌بندی‌های معلوم و مشخص نمی‌دهند، اگر آن‌ها آن خصلتی را که رولان بارت «عشق به معنی» نام داده است ناکام می‌گذارند، دلیلش این است که در این رمان‌ها مرتب با دسیسه‌ها و ضددسیسه‌ها رویاروی می‌شویم. او حقیقتاً رمان‌نویسی است برای عصر «پساحقیقت». جودیت شولِویتس این نقد بر رمان «شب‌های طاعون» را نوشته و مقاله در شماره‌ی نوامبر ۲۰۲۲ نشریه‌ی «آتلانتیک» چاپ شده است.

«کلارا و خورشید» هشتمین رمان کازوئو ایشی گورو، نویسنده‌ی آثار محبوبی همچون بازمانده‌ی روز و هرگز رهایم مکن است. چندی پیش، در مصاحبه‌ای با واشنگتن پست، ایشی گورو از غریزه‌ی انسان برای محافظت از عزیزانش سخن گفت. او می‌گوید همواره تلاش کرده است تا نیاز انسان به دیده و درک شدن را در آثارش منعکس کند. در ادامه‌، متن آخرین مصاحبه‌ی این برنده‌ی جایزه‌ی نوبل با نشریه‌ی واشنگتن پست را خواهید خواند.

ایزابل آلنده متولد دوم اوت ۱۹۴۲ درشهر لیمای پرو است. پدرش توماس آلنده پسرعموی سالوادور آلنده، رئیس جمهور فقید شیلی بود. ایزابل را پدیده ادبیات آمریکای لاتین هم نامیده‌اند، کسی که نزدیک ۵۷ میلیون نسخه از ۱۹ جلد کتابش به فروش رفته، آثارش به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده و دو فیلم اقتباسی از آن‌ها تهیه شده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، خلاصه‌ای از مصاحبه او در مورد درس‌هایی است که زندگی در همه‌گیری یک بیماری به ما آموخته است.

ژیژک در پی پاسخ به این پرسش است: «چه اشکالی در سیستم ما وجود دارد که به رغم هشدارهایی که دانشمندان از سال‌ها قبل داده‌اند، در برابر این فاجعه غافلگیر شدیم؟»

«خانم دلووی گفت که گل را خودش می‌خرد» این جمله آغازین رمان خانم دلووی ویرجینیا وولف است که در چند ماه گذشته خیلی از کاربران توییتر با آن بازی کردند. این بار خانم دلووی خودش مواد ضدعفونی را می‌خرید یا حتی ماسک و خلاصه هرچیزی که به بیماری همه‌گیر مربوط می‌شود. ایوان کیندلی در این مقاله به ریشه توجه انگلیسی‌های قرنطینه‌شده به رمان وولف پرداخته است.
خانم دلووی در ۱۹۲۳، پنج سال بعد از آنفولانزای همه‌­گیر جهانی که بین پنجاه تا صد میلیون نفر را کشت، نوشته شده است. کلاریسا دلووی یکی از نجات‌­یافتگان است. حالا شاید بهتر از دوران قبل از قرنطینه بتوان ریشه لذت کلاریسا از عمل ساده‌ای چون پیمودن شهر را دریافت. با این حال شوق زندگی کلاریسا با حس ترسی پنهان آمیخته است.