برچسب: نجمه خادم

 الیستر مک‌لاود کتاب غم‌های کوچک را در سال 1999 منتشر کرده است؛ داستانی در ژانر رمان تاریخی. او از پیوستگی زندگی و خاطرات یک خاندان مهاجر با یک دوره‌ی تاریخی در کانادا و اسکاتلند و همچین جغرافیای غیرقابل چشم‌پوشی این سرزمین‌ها، روایتی تو در تو خلق می‌کند. قهرمان داستان الیستر مک‌لاود یک متخصص ارتودنسی است که در تورنتو زندگی می‌کند. ما او را در حین ملاقات کردن با برادر بزرگ الکلی‌اش و خواهر دو قلویش که در کار نمایش است می‌بینیم که در خلال این دیدار و گفتگوها مدام به گذشته برمی‌گردد. روزهای کودکی که در کنار پدربزرگ و مادربزرگش گذشت. زندگی در جزیره، کار در معدن و… داستان از طریق همین بازگشت مداوم به گذشته تعریف می‌شود.

سه کتاب توپ شبانه، کافه‌ای کنار آب و سرزمین عجایب که به ترتیب در سال‌های ۸۸ و ۹۴ و ۹۶ نوشته‌ شده‌اند در میان آثار جعفر مدرس‌صادقی سه‌گانه‌ای تشکیل می‌دهند که شخصیت نوشین در محوریت آن قرار دارد. نوشین شخصیت اصلی این سه داستان زنی است پی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌جوی ادبیت و مدام در حال رفت‌وآمد به محافل ادبی- هنری. با آدم‌‌‌های هم مسلک خود آشنا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود، دوستی نصفه نیمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای برقرار می‌‌‌کند و از زمان نوجوانی‌‌‌اش که فکر کرده به جای درس خواندن و رفتن توی قالب انتظارات جامعه، برود پی دل خودش، همچنان بین خودش، دیگری و مکان‌‌‌ها آلاخون والاخون است. در این یادداشت ویژگی‌های داستانی و سبکی این سه‌گانه بررسی می‌شود.

روزِ دیگر شورا، اثر تازه‌ی فریبا وفی ست که زمان انتشارش با آخرین اثر او شش سال اختلاف دارد. در این اثر تازه نیز، دغدغه‌­ی اصلی نویسنده یک دنیای زنانه است و شخصیت محوری داستان زنی به نام شورا که در اواخر سی سالگی‌اش. او برای فرار از فشار زندگی خانوادگی‌اش، با مردی وارد رابطه می‌شود و با او به سفر می‌رود. فریبا وفی همچنان درگیر مضمون‌های آثار قبلی خود است؛ در بیان داستانی به پختگی رسیده، اما در محتوا همچنان خود را تکرار کرده است.

قصه‌ها از کجا می‌آیند را می‌توان در زمره‌ی ادبیات تعلیمی _ روایی قرار داد. اصغر عبداللهی در فصولی که هر کدام شکل یک جستار روایی دارند از یک عنصر داستانی، مسیر و راه‌هایی که خود تجربه و کشف کرده، سوال‌ها و حواشی موقع نوشتن فیلمنامه‌هایش سخن می‌گوید. مخاطب اصلی‌اش نوقلمان هستند و جذابیت کتاب در واقع همین شیوه‌ی آموزش نوشتن از میان تجربه‌ی زیسته، آثار و فیلم‌هایی است که حافظه‌ی ایرانی به خوبی با آن‌ها آشناست.

عادات خواندن ما با ظهور وسایل الکترونیکی تغییر کرده، همواره لیست‌‌هایی وجود دارند که به ما می‌‌گویند چه کتاب‌هایی را باید بخوانیم اما به عقیده‌‌ی آلن جیکوب، استاد ادبیات انگلیسی و نویسنده‌‌ی کتاب، اولین قدم برای خواننده شدن این است که لیست‌‌ها و باید و نباید‌‌ها را به کلی دور ریخت و بر اساس هوس کتاب خواند. او به دانشجویانش همیشه توصیه می‌‌کند: «هر چه هوس می‌کنی بخوان.»

سنگی بر روی بافه، آخرین کار علی‌‌محمد افغانی است که نگارش آن در سال ۱۳۸۲ به پایان رسید. داستان در دوره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی پهلوی در کرمانشاه رخ می‌‌دهد و درون‌‌مایه‌‌ی اصلی داستان با  فقر توده و واقعیت تلخ زندگی زنان در لایه‌‌های پایینی جامعه در آن سا‌‌‌ل‌‌ها ارتباطی نزدیک دارد. داستانی اجتماعی که در آن به روایت دختری از سطح زیرین جامعه می‌‌پردازد که می‌‌خواهد حق خودش را بگیرد و از طبقه‌‌ی خود بالاتر بیاید. آن‌‌هم در شهری کوچک که همه، یکدیگر را به نام می‌‌شناسند و درگیر سنت‌‌های کهن هستند و کسی به ندرت تحصیلاتش را تا پایان دبیرستان ادامه می‌‌دهد.

«فروغ فرخزاد شاعری‌ست عاطفی، با زبانی بسیار صمیمی و مضامینی غنایی و موثر که در حوزه‌های کاملاً جدیدی به سخنوری پرداخته است» (ص ۱۶) این مضامین تازه و ویژگی‌های زبانی اوست که باعث می‌شود بخواهیم فروغ را به طور جدی بررسی کنیم. او به طور صمیمانه از زندگی خصوصی خود حرف زده است. نگاه زنانه‌ی بی‌پروایی دارد بی آنکه رکیک یا زشت باشد. که در واقع به عقیده‌ی نویسنده این نقطه‌ی عطفی در ادبیات ایران است. از طرفی زبانش، زبان کوچه و بازار است، متکلف نیست و با احساسات ما گره خورده است و در بطن روزمره‌ی ما قرار دارد. «یادگاری از عاطفه‌ی خود به جا گذاشته است.»

مازیار که در حال نوشتن نمایشنامه‌ای در مورد صوفی قرن هفتم منصور بن اسحاق نیشابوری است، عرفان و میل جدید خود به دختری که با آن آشنا شده را به یکدیگر گره می‌زند. یکی از عناصر ثابت آثار مصطفی مستور استفاده از عرفان است. او از عرفان برای پیشبرد داستانی، دادن چاشنی به داستان و همچنین رساندن مفهوم خاصی استفاده می‌کند.

«برج سکوت» به وسیله‌ی راوی اول شخص روایت می‌شود، او که خودش را «حرمله هیچ آبادی» معرفی می‌کند شخصی معتاد و در عین حال، جامعه‌شناسی خوانده و باسواد است. حرمله قصه‌ی خود و هم‌پالکی‌هایش را تعریف می‌کند که چگونه یک عمر مردگی می‌کنند تا سرانجام جز تفاله‌ای که در فاضلاب گم می‌شود و پایین می‌رود، چیزی از آنها باقی نمی‌ماند…

الیف شافاک، رمان «ناپاکزاده‌‌ی استانبول» را در سال ۲۰۰۶ به زبان انگلیسی نوشت، کتابی که همزمان برای او موفقیت و دردسر بسیار به بار آورد؛ کتاب پرفروش‌‌ترین رمان در ترکیه شد و دادگاه ترکیه او را برای محتوای “ضد ترک” فراخواند. او از طریق این داستان، زندگی دو خانواده را به همدیگر گره می‌‌زند، خانواده‌‌ای قدیمی در ترکیه که مردانش به طور اسرارآمیزی جوان‌‌‌‌مرگ می‌‌شوند و خانواده‌‌ای ارمنی‌‌_آمریکایی که در جریان نسل‌‌کشی ارامنه به دست عثمانی‌‌ها از ترکیه تبعید شده‌‌اند.