کار در مورد عدم امنیت شغلی است. در مورد کارمندی در آستانه‌ی ارتقای شغلی در شرکتی بزرگ و معتبر. جوزف هلر در کار با طنزی ظریف و گزنده از خودسانسوری می‌گوید؛ از مطیع بودن، این‌که در نهایت باید بین ایده‌آل‌ها و واقعیت یکی را برگزید، باید فشارها و تحقیر شدن‌ها را با لبخند پذیرفت، باید بدل به تکه چوبی مودب و حرف گو‌ش‌کُن شد، چرا که اولین اعتراض می‌تواند آخرین اعتراض باشد؛ چرا که ده‌ها نفر پشت در شرکت، منتظر همین جایگاه فعلی کارمندان هستند.
پطرزبورگ رمانی است که بر شانه‌های رمان‌های کلاسیک و بزرگ تاریخ ادبیات روسیه ایستاده است اما مانند آن رمان‌های کلاسیک روسی که می‌شناسیم نیست؛ نه رمانی عاشقانه است و نه رمانی معمایی و پرتعلیق، نه اعتقادی به داستان دارد و نه پیشروی می‌کند؛ گویی عامدانه تصمیم به مبارزه‌ای بازیگوشانه با تاریخ ادبیات روسیه گرفته است؛ پطرزبورگ برای آندری بیه‌لی فرصتی است تا مرزهای جدیدی را بکاود
رمانِ آنتونیو دی بندتو در مورد «ساما» مردی تحصیل‌کرده است که با عنوانِ مشاور حقوقی فرماندار، به شهر دورافتاده‌ی آسانسیون (پایتخت فعلی پاراگوئه) اعزام شده است و ماجراهایِ آن در سال‌های پایانی قرن هجده‌ام رخ می‌دهد. دی بندِتو کتاب را در سال ۱۹۵۶ نوشت و در دوره‌ی خود مورد استقبال نسبی نیز قرار گرفت اما پس از اقتباس سینمایی «لوکرِسیا مارتل» کارگردان سرشناس آرژانتینی که دو سال پیش به نمایش درآمد، مجدداً اسمش بر سر زبان‌ها افتاد.
ماندن یا رفتن؟ ماندن در جزیره‌ای که همه‌ی پدران در معدنش کار می‌کنند و پسران هم اگر بمانند مثل پدران‌شان معدنچی خواهند شد؛ یا رفتن از جزیره به دنبال آرزوهای خود. ماندن یعنی وداع با علایق و رفتن یعنی یک عُمر عذاب وجدان.
«جزیره» مجموعه‌ای از نُه داستان است که توسط آلیستر مک‌لاود در حد فاصل سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۷ نوشته شده و مکانِ اصلی وقایع آن در حوالی جزیره‌ی کِیپ برتون در ایالت ساسکَچوان کانادا است.
«موج نوی فرانسه» کتابِ سینه‌فیلیایی به حساب نمی‌آید، کتاب بسیار منطقی و بر اساس مستندات پیش می‌رود و قرار است تلاشی باشد برای پاسخ به سوالات مهم در مورد موج نو و اثبات یکّه بودن آن. اما چگونه می‌توان یکه بودن موج نو را اثبات کرد؟ آیا امکان این‌که با پدیده‌ای که اساساً ویژگی‌های سینه‌فیلیایی دارد به صورت غیرسینه‌فیلیایی برخورد شود وجود دارد؟
کتاب میشل ماری همزمان هم تاکیدی دوباره بر اهمیت موج نو است و هم تلاشی برای زدودن تعاریف اغراق‌آمیز از آن.
کار در مورد عدم امنیت شغلی است. در مورد کارمندی در آستانه‌ی ارتقای شغلی در شرکتی بزرگ و معتبر. جوزف هلر در کار با طنزی ظریف و گزنده از خودسانسوری می‌گوید؛ از مطیع بودن، این‌که در نهایت باید بین ایده‌آل‌ها و واقعیت یکی را برگزید، باید فشارها و تحقیر شدن‌ها را با لبخند پذیرفت، باید بدل به تکه چوبی مودب و حرف گو‌ش‌کُن شد، چرا که اولین اعتراض می‌تواند آخرین اعتراض باشد؛ چرا که ده‌ها نفر پشت در شرکت، منتظر همین جایگاه فعلی کارمندان هستند.
پطرزبورگ رمانی است که بر شانه‌های رمان‌های کلاسیک و بزرگ تاریخ ادبیات روسیه ایستاده است اما مانند آن رمان‌های کلاسیک روسی که می‌شناسیم نیست؛ نه رمانی عاشقانه است و نه رمانی معمایی و پرتعلیق، نه اعتقادی به داستان دارد و نه پیشروی می‌کند؛ گویی عامدانه تصمیم به مبارزه‌ای بازیگوشانه با تاریخ ادبیات روسیه گرفته است؛ پطرزبورگ برای آندری بیه‌لی فرصتی است تا مرزهای جدیدی را بکاود
رمانِ آنتونیو دی بندتو در مورد «ساما» مردی تحصیل‌کرده است که با عنوانِ مشاور حقوقی فرماندار، به شهر دورافتاده‌ی آسانسیون (پایتخت فعلی پاراگوئه) اعزام شده است و ماجراهایِ آن در سال‌های پایانی قرن هجده‌ام رخ می‌دهد. دی بندِتو کتاب را در سال ۱۹۵۶ نوشت و در دوره‌ی خود مورد استقبال نسبی نیز قرار گرفت اما پس از اقتباس سینمایی «لوکرِسیا مارتل» کارگردان سرشناس آرژانتینی که دو سال پیش به نمایش درآمد، مجدداً اسمش بر سر زبان‌ها افتاد.
ماندن یا رفتن؟ ماندن در جزیره‌ای که همه‌ی پدران در معدنش کار می‌کنند و پسران هم اگر بمانند مثل پدران‌شان معدنچی خواهند شد؛ یا رفتن از جزیره به دنبال آرزوهای خود. ماندن یعنی وداع با علایق و رفتن یعنی یک عُمر عذاب وجدان.
«جزیره» مجموعه‌ای از نُه داستان است که توسط آلیستر مک‌لاود در حد فاصل سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۷۷ نوشته شده و مکانِ اصلی وقایع آن در حوالی جزیره‌ی کِیپ برتون در ایالت ساسکَچوان کانادا است.
«موج نوی فرانسه» کتابِ سینه‌فیلیایی به حساب نمی‌آید، کتاب بسیار منطقی و بر اساس مستندات پیش می‌رود و قرار است تلاشی باشد برای پاسخ به سوالات مهم در مورد موج نو و اثبات یکّه بودن آن. اما چگونه می‌توان یکه بودن موج نو را اثبات کرد؟ آیا امکان این‌که با پدیده‌ای که اساساً ویژگی‌های سینه‌فیلیایی دارد به صورت غیرسینه‌فیلیایی برخورد شود وجود دارد؟
کتاب میشل ماری همزمان هم تاکیدی دوباره بر اهمیت موج نو است و هم تلاشی برای زدودن تعاریف اغراق‌آمیز از آن.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
