مرگ گرچه قطعی‌ترین اتفاقی است که هر انسانی با آن روبه‌رو می‌شود، اما مواجهه با آن آسان نیست. معنای مرگ، سوگواری، مواجهه با فقدان عزیزان و تلاش انسان برای مقابله با فراموشی از موضوعاتی هستند که در این کتاب‌ها به آن پرداخته شده.
«فلسفیدن پس از فوکوشیما» موضوعی بوده که فیلسوف سرشناس فرانسوی «ژان لوک نانسی» قرار بوده به آن بپردازد.
کتاب مرگ یکی دیگر از آثار مجموعه «تجربه هنر و زندگی» است که به سرپرستی «خشایار دیهیمی» با
کتاب لنگرگاهی در شن روان همانطور که از نامش پیدا است درباره مواجهه با مرگ و سوگواری است.
عکاسی، بالون‌سواری، عشق و اندوه جستاری است متشکل از سه فصل که در فصل اول، شرح بالون‌سواری سه نفر در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم را برایمان تعریف می‌کند و از بالون‌سواری و عکاسی هوایی تاریخچه‌های جذابی را می‌گوید. در فصل دوم نویسنده به زمین می‌آید و داستان عاشقانه‌ی یک کلنل انگلیسی و یک هنرپیشه‌ی معروف زن را که از مسافران همان بالون هستند برایمان شرح می‌دهد و در نهایت در فصل سوم به عمق رفته و به بازشناسی اندوه از دست‌دادن همسرش و چگونگی کنار آمدن با آن با استفاده از زمینه‌چینی‌های فصل‌های قبل می‌پردازد.
شهرهای گمشده سومین اثر آیدا مرادی آهنی است که داستان خاورمیانه‌ی پرخون را روایت می‌کند. البته مکان اصلی رخدادهای این رمان نه خاورمیانه که شهر نیویورک در آمریکا است؛ جایی که شخصیت اصلی داستان، محیا قوامیان، به آن پناه برده. شهرهای گمشده رمانی است قصه‌گو که نویسنده در آن داستان شخصیت‌هایش را از خلال اتفاقات تاریخی مثل ریاست جمهوری باراک اوباما و تفاهم‌نامه‌ی هسته‌ای ایران، روایت می‌کند. شخصیت‌هایی که تاریخ و خاصیت خاورمیانه، رودرروی هم قرارشان داده است.
گروس عبدالملکیان نام آشناست. او بارهادر شعرهایش به روشن کردن تکلیف ذهنی خود با مقوله‌ی مرگ پرداخته و در کنار این مفهوم است که به انسان و عشق و تولد و جنگ و خیابان و میز و پنجره نگاه می‌کند. گزینه‌ی اشعار او را این‌بار می‌توانیم به همراه گفتگویی چهل صفحه‌ای از شهرام پارسا مطلق با شاعر بخوانیم. عبدالملکیان در این صفحات از ارتباط محکم میان شعر و سایر رشته‌های هنری و فرهنگی و نیز شیوه‌ی زیست خودش می‌گوید.
کلنجار رفتن با اندیشه‌ی مرگ و بیماری لاعلاجی که هر آن پایان زندگی شخصیت اصلی و راوی قصه را یادآوری می‌کند، در کانون این رمان جای دارد، اما از آن جا که راوی قصه فیلمساز است و علاوه بر این فلسفه خوانده، طبیعی است که این اندیشه‌ها آمیخته به خاطرات سینمایی و هنری و تاملات فلسفی هستند. این تاملات فلسفی بسیار طبیعی می‌نمایند و علاوه بر آن از جنس اندیشه‌هایی کاملاً هضم شده و روشن و ساده‌اند و چه بسا با شوخی و لودگی آمیخته‌اند.
رمانی که در یک فضای رفت و برگشتی میان تهران و مزار‌شریف نوشته شده. قصه‌ی هردو شهر را راوی یکسانی، یک فصل در میان از زاویه دید بوبو و اَیا در مزار و تهران تعریف می‌کند.
مرگ گرچه قطعی‌ترین اتفاقی است که هر انسانی با آن روبه‌رو می‌شود، اما مواجهه با آن آسان نیست. معنای مرگ، سوگواری، مواجهه با فقدان عزیزان و تلاش انسان برای مقابله با فراموشی از موضوعاتی هستند که در این کتاب‌ها به آن پرداخته شده.
«فلسفیدن پس از فوکوشیما» موضوعی بوده که فیلسوف سرشناس فرانسوی «ژان لوک نانسی» قرار بوده به آن بپردازد.
کتاب مرگ یکی دیگر از آثار مجموعه «تجربه هنر و زندگی» است که به سرپرستی «خشایار دیهیمی» با
کتاب لنگرگاهی در شن روان همانطور که از نامش پیدا است درباره مواجهه با مرگ و سوگواری است.
عکاسی، بالون‌سواری، عشق و اندوه جستاری است متشکل از سه فصل که در فصل اول، شرح بالون‌سواری سه نفر در نیمه‌ی دوم قرن نوزدهم را برایمان تعریف می‌کند و از بالون‌سواری و عکاسی هوایی تاریخچه‌های جذابی را می‌گوید. در فصل دوم نویسنده به زمین می‌آید و داستان عاشقانه‌ی یک کلنل انگلیسی و یک هنرپیشه‌ی معروف زن را که از مسافران همان بالون هستند برایمان شرح می‌دهد و در نهایت در فصل سوم به عمق رفته و به بازشناسی اندوه از دست‌دادن همسرش و چگونگی کنار آمدن با آن با استفاده از زمینه‌چینی‌های فصل‌های قبل می‌پردازد.
شهرهای گمشده سومین اثر آیدا مرادی آهنی است که داستان خاورمیانه‌ی پرخون را روایت می‌کند. البته مکان اصلی رخدادهای این رمان نه خاورمیانه که شهر نیویورک در آمریکا است؛ جایی که شخصیت اصلی داستان، محیا قوامیان، به آن پناه برده. شهرهای گمشده رمانی است قصه‌گو که نویسنده در آن داستان شخصیت‌هایش را از خلال اتفاقات تاریخی مثل ریاست جمهوری باراک اوباما و تفاهم‌نامه‌ی هسته‌ای ایران، روایت می‌کند. شخصیت‌هایی که تاریخ و خاصیت خاورمیانه، رودرروی هم قرارشان داده است.
گروس عبدالملکیان نام آشناست. او بارهادر شعرهایش به روشن کردن تکلیف ذهنی خود با مقوله‌ی مرگ پرداخته و در کنار این مفهوم است که به انسان و عشق و تولد و جنگ و خیابان و میز و پنجره نگاه می‌کند. گزینه‌ی اشعار او را این‌بار می‌توانیم به همراه گفتگویی چهل صفحه‌ای از شهرام پارسا مطلق با شاعر بخوانیم. عبدالملکیان در این صفحات از ارتباط محکم میان شعر و سایر رشته‌های هنری و فرهنگی و نیز شیوه‌ی زیست خودش می‌گوید.
کلنجار رفتن با اندیشه‌ی مرگ و بیماری لاعلاجی که هر آن پایان زندگی شخصیت اصلی و راوی قصه را یادآوری می‌کند، در کانون این رمان جای دارد، اما از آن جا که راوی قصه فیلمساز است و علاوه بر این فلسفه خوانده، طبیعی است که این اندیشه‌ها آمیخته به خاطرات سینمایی و هنری و تاملات فلسفی هستند. این تاملات فلسفی بسیار طبیعی می‌نمایند و علاوه بر آن از جنس اندیشه‌هایی کاملاً هضم شده و روشن و ساده‌اند و چه بسا با شوخی و لودگی آمیخته‌اند.
رمانی که در یک فضای رفت و برگشتی میان تهران و مزار‌شریف نوشته شده. قصه‌ی هردو شهر را راوی یکسانی، یک فصل در میان از زاویه دید بوبو و اَیا در مزار و تهران تعریف می‌کند.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
