برچسب: مدرس صادقی

«این ادای دین شاگردی‌ست به استادانی که هرگز به‌دنبال لشکرکشی نبودند و هیچ تلاشی هم در این راستا به خرج ندادند….» در ابتدا به نظر می‌رسد واقعیتی که مدرس‌صادقی در پشت جلد کتابش بیان کرده، تلاشی برای روایت ناداستان‌هایی درباره‌ی ابراهیم گلستان، شمیم بهار و قاسم هاشمی‌نژاد است. مخاطب کنجکاو می‌شود تا بداند شاخص‌ترینِ قله‌ها، چگونه بی‌آنکه سوار بر موجی شوند، هر یک به کار خویش مشغول بوده‌اند. اما مخاطب سرخورده می‌شود چون از همان بخش اول به سبب دخالت عواطف و نگرش‌های شخصی راوی، به شبهِ ناداستان‌هایی تقلیل می‌یابد که محدود به باز روایتِ خاطراتِ نویسنده درباره‌ی آثارِ این سه استاد است.

متن حاضر بر پایه بررسی داستان‌های کوتاه و بلندی که جعفر مدرس صادقی در فاصله سال‌های ۵۴ تا ۷۵ نوشته،به نگارش درآمده است. از این میان داستان بلند نمایش و مجموعه داستان بچه‌­ها بازی نمی‌­کنند به دلیل عدم دسترسی نویسنده مورد بررسی قرار نگرفته‌­اند. در این یادداشت به طور مشخص رابطه بین مدرس صادقی و انقلابی‌گری از خلال این داستان‌ها بررسی می‌شود.

سفرنامه‌ی ناصرِخسرو دهمین کتاب از «مجموعه‌ی بازخوانی متون»‌ است. هر کتاب‌ این مجموعه شامل یکی از متون نثر کهن فارسی است، با مقدمه و ویرایش جعفر مدرس‌صادقی. کار مدرس‌صادقی «تصحیح متن» نیست، چون مبنای کار او نه نسخه‌های خطی که معتبرترین چاپ‌های متون است. بازنویسی و تلخیص هم نیست، اما با «عین متن» هم فرق دارد و جایگزین چاپ‌های اصلی نمی‌شود، به‌ویژه برای تحقیق و استناد. آیا این کتاب جدید، همان‌طور که ادعا شده، برای خوانندگان غیرحرفه‌یی مفید واقع می‌شود؟