vinesh وینش
vinesh وینش

 

سایت معرفی و نقد کتاب وینش همکاران

برچسب: فلسفه

  این مقاله را ۰ نفر پسندیده اند

عکاسی و فلسفه

اندیشیدن در ماهیت کار عکاسان

کار فیلسوف اساساً اندیشیدن به ماهیت پدیده‌هاست. سیزده مقاله‌ای که در این کتاب جمع شده‌اند به سه پرسش اصلی، که برخی‌شان از بدو پیدایش عکاسی مطرح بوده‌اند، می‌پردازند. یکم: ماهیت مکانیکی مستقل از دخالت انسان در فرایند تولید عکس (فرایند فیزیکی-شیمیایی و امروزه الکترونیکی) آیا به آن ارزش بیشتری از نظر سندیت می‌بخشد؟ دوم: با توجه به ماهیت مکانیکی عکاسی، آیا می‌توان عکاسی را هنر دانست؟ و سرانجام پرسش سوم درباره اخلاق در عکاسی. کوشش برای درک جهان هیچ کاربرد فوری ندارد و در این جهان بسیار عمل‌گرا ممکن است قضاوت عمومی این باشد «که به هیچ دردی نمی‌خورد». اما اندیشیدن به خود و کارهایی که می‌کنیم از ویژگی‌های بسیار طبیعی آدمیزاد است.

ادامه »
فلسفه‌ی رمان ژانر

رمان؛ ژانر گناه‌آلود ادبیات

رمان، برخلاف حماسه و تراژدی که در آن خدایان و برگزیدگان نقش بازی می‌کنند، جایگاه سخن گفتن «جامعه» است. بستری ست برای دیدگا‌ه‌های متفاوت، متضاد و ناهمگرا. اما فلاسفه که خود را داعیان نظام‌های فکری می‌‌پندارند چگونه با این ژانر برخورد کرده‌اند؟ رمان چه تفاوتی با دیگر ژانرهای ادبی دارد که توجه خیل عظیمی از نویسندگان متون نظری را به خود جلب کرده است؟ بری استاکر در کتابِ «فلسفه‌ی رمان» کوشیده تا بخش قابل توجه‌ای از دیدگاه فلاسفه به این نوع ادبی فاخر را با جزئیات واکاوی کند.

ادامه »
عکاسی و فلسفه

اندیشیدن در ماهیت کار عکاسان

کار فیلسوف اساساً اندیشیدن به ماهیت پدیده‌هاست. سیزده مقاله‌ای که در این کتاب جمع شده‌اند به سه پرسش اصلی، که برخی‌شان از بدو پیدایش عکاسی مطرح بوده‌اند، می‌پردازند. یکم: ماهیت مکانیکی مستقل از دخالت انسان در فرایند تولید عکس (فرایند فیزیکی-شیمیایی و امروزه الکترونیکی) آیا به آن ارزش بیشتری از نظر سندیت می‌بخشد؟ دوم: با توجه به ماهیت مکانیکی عکاسی، آیا می‌توان عکاسی را هنر دانست؟ و سرانجام پرسش سوم درباره اخلاق در عکاسی. کوشش برای درک جهان هیچ کاربرد فوری ندارد و در این جهان بسیار عمل‌گرا ممکن است قضاوت عمومی این باشد «که به هیچ دردی نمی‌خورد». اما اندیشیدن به خود و کارهایی که می‌کنیم از ویژگی‌های بسیار طبیعی آدمیزاد است.

فلسفه‌ی رمان ژانر

رمان؛ ژانر گناه‌آلود ادبیات

رمان، برخلاف حماسه و تراژدی که در آن خدایان و برگزیدگان نقش بازی می‌کنند، جایگاه سخن گفتن «جامعه» است. بستری ست برای دیدگا‌ه‌های متفاوت، متضاد و ناهمگرا. اما فلاسفه که خود را داعیان نظام‌های فکری می‌‌پندارند چگونه با این ژانر برخورد کرده‌اند؟ رمان چه تفاوتی با دیگر ژانرهای ادبی دارد که توجه خیل عظیمی از نویسندگان متون نظری را به خود جلب کرده است؟ بری استاکر در کتابِ «فلسفه‌ی رمان» کوشیده تا بخش قابل توجه‌ای از دیدگاه فلاسفه به این نوع ادبی فاخر را با جزئیات واکاوی کند.