برچسب: ع. پاشایی
پرونده‌ای درباره‌ی هایکو
هایکوی ژاپنی در اصل شعری متکی بر یک «بازی ادیبانه» به اسم «رِنگا» است. در اواخر قرن هفدهم چند شاعر از جمله باشو و اونیتسورا، رنگا را که «دنیایی و عاری از ذوق» شده بود، نجات دادند و رفته رفته اصطلاح «هایکو» در وصف شعری هفده هجایی به کار رفت که سه مشخصه‌ی رسمی داشت: ایجاز و فشردگی، احساس فصل (هر هایکو باید متعلق به یکی از پنج فصل باشد، بهار، تابستان، پاییز، زمستان و نوروز یا سال نوی ژاپنی که خودش یک فصل محسوب می‌شود) و البته «کلمه‌ی «قطع» که در آخر هر سه سطر به خواننده احساس نیاز به تأمل را گوشزد می‌کند. این خلاصه‌ای است از پیشینه و ماهیت هایکو آن طور که در کتاب هایکو شعر ژاپنی به ترجمه‌ی ع. پاشایی و نسترن پاشایی (نشر نظر؛ ۱۳۹۰) آمده است.
پرونده‌ای درباره‌ی هایکو
هایکوی ژاپنی در اصل شعری متکی بر یک «بازی ادیبانه» به اسم «رِنگا» است. در اواخر قرن هفدهم چند شاعر از جمله باشو و اونیتسورا، رنگا را که «دنیایی و عاری از ذوق» شده بود، نجات دادند و رفته رفته اصطلاح «هایکو» در وصف شعری هفده هجایی به کار رفت که سه مشخصه‌ی رسمی داشت: ایجاز و فشردگی، احساس فصل (هر هایکو باید متعلق به یکی از پنج فصل باشد، بهار، تابستان، پاییز، زمستان و نوروز یا سال نوی ژاپنی که خودش یک فصل محسوب می‌شود) و البته «کلمه‌ی «قطع» که در آخر هر سه سطر به خواننده احساس نیاز به تأمل را گوشزد می‌کند. این خلاصه‌ای است از پیشینه و ماهیت هایکو آن طور که در کتاب هایکو شعر ژاپنی به ترجمه‌ی ع. پاشایی و نسترن پاشایی (نشر نظر؛ ۱۳۹۰) آمده است.