مجموعه‌‌ای خواندنی از تاملات ادبی-فلسفی-زبانشناختی-سینمایی
با نوشته‌هایی روبه‌رو هستیم که از یک موضوع خاص شروع می‌کنند و از آن‌جا به تاملات ادبی و کمابیش فلسفی راجع به آدمیزاد و اجتماع و جهان می‌رسند. مقدمه‌ی سه صفحه‌ای نویسنده توضیح می‌دهد که کتاب «ادای دینی است به تذکره‌نویسی» و «تقلا برای برساختن و در یاد نگه داشتن، دست‌وپا زدن به تمنای وصل کردنِ مسیرهای پیموده و نقل‌های شنیده و خواهش‌های ندیده که سر آخر قابی به دست دهد از یک «منِ» وهمی، …» هر فصل کتاب یک «نوبت» خوانده می‌شوند و این «نوبت‌ها» از «آشپزی» شروع و به «راز» و «مرگ» ختم می‌شوند.
