
تصنیفی ناهماهنگ
محمد بهارلو در نقدی بر «سمفونی مردگان» اثر عباس معروفی این رمان را چیزی بین رمان سنتی و رمان نو و شیوه جریان سال ذهن توصیف میکند. رمانی که از اولی فاصله گرفته و هنوز کامل دومی نشده است. بهارلو معتقد است نویسنده بهخصوص وقتی خواسته از جریان سیال ذهن و روش روایت فاکنر از زبان شخصیت بنجی در «خشم و هیاهو» تقلید کند در بسیاری از جاها رشته کلام را از دست داده و به سبک نویسندگان ابتدای قرن بر داستان و شخصیتهایش غلبه دارد. با این حال در پایان «سمفونی مردگان» را علیرغم تمام ضعفهایش گامی بلند در داستاننویسی ایران میداند.