«سمفونی مردگان» از معدود رمان‌های بعد از انقلاب است که همیشه جزو پرخواننده‌ها بوده و محبوبیت آن به مرور زمان حتی بیشتر شده است. همان‌طور که احمد محمود را با «همسایه‌ها» و هوشنگ گلشیری را با «شازده احتجاب» و غلامحسین ساعدی را با «عزاداران بیل» می‌شناسند عباس معروفی را هم با «سمفونی مردگان» به یاد می‌آورند. اما چرا این رمان ماندگار شده؟ در این پرونده دنبال جواب این سوال رفته‌ایم.
بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم مانند دیگر آثار نادرابراهیمی درباره عشق است، عشقی که به فداکاری و
منتخبی از نظرات افراد مختلف درباره سووشون، نظراتی که از میان کتاب‌ها و گفتگوها انتخاب شده‌اند و اغلب قصد دارند نگاهی تحلیل‌گر به لایه‌های سطحی و درونی اثر داشته باشند. نظراتی که سووشون را گاه مثل یک سند تاریخی می‌بینند و گاه یک اثر نمادین.
سووشون اثری است در بهترین هماهنگی با خودش. این هماهنگی اثر از خالقی می‌آید که به گمانم در بیشترین هماهنگی با خودش بود. زنی که همه زنانگی، روشنفکری، دانش و سواد، جایگاه اجتماعی، رابطه همسری‌اش و … در کلیت خوشایندی دیده می‌شد که برازنده خودش بود. نه لهجه شیرازی اش او را عوام یا عوام‌زده می کرد و نه تدریس دانشگاهی‌اش ژست روشنفکری برایش می‌خرید. او به همان سادگی و غنی بودنی بود که تا آخر در خانه جلال زندگی کرد و می گفت دوست دارم رخت هایم زیر آفتاب این مملکت خشک شود. و حرفش بوی هیچ تزویری نمی داد.
میهن بهرامی که خود نویسنده و نقاش و روانشناس است، سووشون را از ابعاد مختلف بررسی کرده، گاهی از منظر داستان، گاهی با توسل جستن به شگردهای نقاشی و همچنین با تحلیل روانشناختی روحیات و فرهنگ مردم این منطقه. او یوسف را مابه‌ازای جلال می‌داند، با همان سرگردانی و در عوض پایان زری را ستایش زندگی و تعالی هستی، همانگونه که خود سیمین بود.
این نقد اولین بار در نشریه نیمه دیگر (نشریه فرهنگی، سیاسی و اجتماعی زنان) شماره هشتم پاییز 1367 چاپ شده است.
شعار اصلی سایت وینش از آغاز به کار این بود: چیزی که جایش خالی است نقد کتاب است. برای همین در مرحله بعد داستان‌های فارسی را در معرض نقد قرار دادیم و مسابقه نقدنویسی برگزار کردیم. آثار رسیده نشان داد که هم علاقمندان بسیاری در این حوزه وجود دارند و هم داستان‌های ارزشمندی در این سده خلق شده‌اند که قابلیت نقد و بررسی فراوانی دارند.
پنج نقد برگزیده این مسابقه در این پرونده معرفی می‌شوند.
رضا زنگی‌آبادی داستان‌نویس است و داور دومین دوره جایزه ادبی احمد محمود هم بوده. چندین کتاب نوشته است و رمان «شکار کبک» او در دوازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری مورد تقدیر قرار گرفت.
زنگی آبادی در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» ۱۰داستان مورد علاقه خود را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. اولین کتاب انتخابی او «فرشته صلح یا فتانه اصفهانی» بود. از او خواستیم تا برایمان بنویسد چه ویژگی‌هایی در این کتاب دیده که آن را برگزیده است.
پیام ناصر داستان‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس است و کتاب‌هایی چون «بهت زدگی» و «قوها انعکاس فیل‌ها» را نوشته. او در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» داستان‌های فارسی مورد علاقه‌اش را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. یکی از داستان‌های انتخابی او کتاب «اتوبوس آبی» نوشته ر.اعتمادی بود. از او خواستیم تا برایمان بنویسد چرا این کتاب را انتخاب کرده و با خود به قرن بعدی می‌برد.
در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» از گروهی از اهالی ادبیات و مخاطبان وینش خواستیم که ده داستان فارسی مورد علاقه خود را انتخاب کنند. اینک نویسندگان تحریریه وینش نیز ده داستان فارسی برگزیده خود را انتخاب کرده‌اند.
فرشته نوبخت، داستان‌نویس و منتقد ادبی است و تاکنون آثاری مثل مرغ عشق‌های همسایه‌های روبرویی و کمی مایل به سرخ را منتشر کرده. در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» او جزو کسانی بود که ۱۰ داستان فارسی مورد علاقه خود را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. در میان انتخاب‌های او نام کتاب تهران مخوف به چشم می‌خورد. از او خواستیم تا برایمان بنویسد که چرا کتاب تهران مخوف را جزو انتخاب‌هایش قرار داده و خواندن آن را مهم می‌داند.
«سمفونی مردگان» از معدود رمان‌های بعد از انقلاب است که همیشه جزو پرخواننده‌ها بوده و محبوبیت آن به مرور زمان حتی بیشتر شده است. همان‌طور که احمد محمود را با «همسایه‌ها» و هوشنگ گلشیری را با «شازده احتجاب» و غلامحسین ساعدی را با «عزاداران بیل» می‌شناسند عباس معروفی را هم با «سمفونی مردگان» به یاد می‌آورند. اما چرا این رمان ماندگار شده؟ در این پرونده دنبال جواب این سوال رفته‌ایم.
بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم مانند دیگر آثار نادرابراهیمی درباره عشق است، عشقی که به فداکاری و
منتخبی از نظرات افراد مختلف درباره سووشون، نظراتی که از میان کتاب‌ها و گفتگوها انتخاب شده‌اند و اغلب قصد دارند نگاهی تحلیل‌گر به لایه‌های سطحی و درونی اثر داشته باشند. نظراتی که سووشون را گاه مثل یک سند تاریخی می‌بینند و گاه یک اثر نمادین.
سووشون اثری است در بهترین هماهنگی با خودش. این هماهنگی اثر از خالقی می‌آید که به گمانم در بیشترین هماهنگی با خودش بود. زنی که همه زنانگی، روشنفکری، دانش و سواد، جایگاه اجتماعی، رابطه همسری‌اش و … در کلیت خوشایندی دیده می‌شد که برازنده خودش بود. نه لهجه شیرازی اش او را عوام یا عوام‌زده می کرد و نه تدریس دانشگاهی‌اش ژست روشنفکری برایش می‌خرید. او به همان سادگی و غنی بودنی بود که تا آخر در خانه جلال زندگی کرد و می گفت دوست دارم رخت هایم زیر آفتاب این مملکت خشک شود. و حرفش بوی هیچ تزویری نمی داد.
میهن بهرامی که خود نویسنده و نقاش و روانشناس است، سووشون را از ابعاد مختلف بررسی کرده، گاهی از منظر داستان، گاهی با توسل جستن به شگردهای نقاشی و همچنین با تحلیل روانشناختی روحیات و فرهنگ مردم این منطقه. او یوسف را مابه‌ازای جلال می‌داند، با همان سرگردانی و در عوض پایان زری را ستایش زندگی و تعالی هستی، همانگونه که خود سیمین بود.
این نقد اولین بار در نشریه نیمه دیگر (نشریه فرهنگی، سیاسی و اجتماعی زنان) شماره هشتم پاییز 1367 چاپ شده است.
شعار اصلی سایت وینش از آغاز به کار این بود: چیزی که جایش خالی است نقد کتاب است. برای همین در مرحله بعد داستان‌های فارسی را در معرض نقد قرار دادیم و مسابقه نقدنویسی برگزار کردیم. آثار رسیده نشان داد که هم علاقمندان بسیاری در این حوزه وجود دارند و هم داستان‌های ارزشمندی در این سده خلق شده‌اند که قابلیت نقد و بررسی فراوانی دارند.
پنج نقد برگزیده این مسابقه در این پرونده معرفی می‌شوند.
رضا زنگی‌آبادی داستان‌نویس است و داور دومین دوره جایزه ادبی احمد محمود هم بوده. چندین کتاب نوشته است و رمان «شکار کبک» او در دوازدهمین دوره جایزه هوشنگ گلشیری مورد تقدیر قرار گرفت.
زنگی آبادی در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» ۱۰داستان مورد علاقه خود را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. اولین کتاب انتخابی او «فرشته صلح یا فتانه اصفهانی» بود. از او خواستیم تا برایمان بنویسد چه ویژگی‌هایی در این کتاب دیده که آن را برگزیده است.
پیام ناصر داستان‌نویس و فیلم‌نامه‌نویس است و کتاب‌هایی چون «بهت زدگی» و «قوها انعکاس فیل‌ها» را نوشته. او در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» داستان‌های فارسی مورد علاقه‌اش را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. یکی از داستان‌های انتخابی او کتاب «اتوبوس آبی» نوشته ر.اعتمادی بود. از او خواستیم تا برایمان بنویسد چرا این کتاب را انتخاب کرده و با خود به قرن بعدی می‌برد.
در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» از گروهی از اهالی ادبیات و مخاطبان وینش خواستیم که ده داستان فارسی مورد علاقه خود را انتخاب کنند. اینک نویسندگان تحریریه وینش نیز ده داستان فارسی برگزیده خود را انتخاب کرده‌اند.
فرشته نوبخت، داستان‌نویس و منتقد ادبی است و تاکنون آثاری مثل مرغ عشق‌های همسایه‌های روبرویی و کمی مایل به سرخ را منتشر کرده. در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» او جزو کسانی بود که ۱۰ داستان فارسی مورد علاقه خود را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد. در میان انتخاب‌های او نام کتاب تهران مخوف به چشم می‌خورد. از او خواستیم تا برایمان بنویسد که چرا کتاب تهران مخوف را جزو انتخاب‌هایش قرار داده و خواندن آن را مهم می‌داند.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
