برچسب: صدسال داستان نویسی

در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» که سال گذشته توسط وینش برگزار شد، تعدادی از اهالی ادبیات و خوانندگان وینش، ده داستان فارسی برگزیده صدسال اخیر را اعلام کردند. از آغاز امسال تلاش کردیم تا برای بعضی از این ده عنوان پرونده‌هایی برای نقد و بررسی بیشتر آماده کنیم. ششمین پرونده از این مجموعه را به کتاب شازده احتجاب اختصاص داده‌ایم.

بخشی از شهرت زیاد «دایی جان ناپلئون» هم متعلق به سریال آن است که سال 1354 و فقط 5 سال بعد از انتشار داستان ساخته شد و از مموفق‌ترین آثار تلویزیونی قبل از انقلاب به شمار می‌رود. در این یادداشت روبرت صافاریان از دریچه مضمونی نگاهی انداخته است به سریال و داستان «دایی جان ناپلئون». او معتقد است گرچه داستان سریال در آخرین روزهای پهلوی اول می‌گذرد اما روح فيلم، روح اواخر دوران محمدرضا شاه است. بخصوص از حیث نگاه فیلمساز به مسائل اخلاقی که با نگاه امروز ما متفاوت است. این مقاله نخستین بار در مجله سینما ادبیات به چاپ رسیده است و در وینش آن را بازنشر می‌کنیم.

دوست داریم بدانیم چهره‌های فرهنگی ما، کدام داستان‌های فارسی صدسال اخیر را بیشتر دوست دارند. شروین وکیلی جامعه‌شناسی خوانده و چندین کتاب درباره اسطوره‌ها و نظریه‌های جامعه‌شناسی منتشر کرده است. بیژن میرباقری فیلم‌ساز است. او کتاب داستان، داستان تاریخی و همین‌طور داستان‌هایی با مایه‌های علمی تخیلی هم نوشته است. کتاب‌هایی همچون «سوشیانس» «دازیمدا» و «نفرین صندلی». وکیلی ده داستان فارسی موردعلاقه‌اش را از بین آثار این سده انتخاب کرده است.

حسن میرعابدینی در کتاب سه جلدی صد سال داستان‌نویسی ایران تلاش‌کرده است با مطالعه‌ی منظم ادبیات معاصر، تصویری جامع و بی‌طرفانه از پنج دوره‌ی تاریخی ادبیات ایران ارائه دهد. در این نوشته خلاصه‌ای از رئوس مطالب تشریح شده در جلد نخست (سال‌های ۱۳۲۰ تا ۱۳۴۰) را به خواننده عرضه می‌کنیم.