برچسب: زهرا ماهری

داستان بزرگ قد یک دکمه داستان امید و خودباوری است. نویسنده تمام تلاشش را می‌کند که بگوید مهم نیست چه رنگ و چه اندازه و چه شکلی یا از چه جنسی هستید، مهم این است که آدم‌ها به خودی خود مهم و عالی هستند و حضورشان مهم و اثر گذار است.

داستان دشمن از یک بیابان با دو گودال شروع می‌شود، گودال‌هایی با دو سرباز، سربازهایی با هم دشمن و جنگ ادامه دارد… . دو سرباز روایت‌های خودشان را از جنگ به ما می‌دهند. هر دو دفترچه‌ی راهنمایی دارند که به آن‌ها می‌گوید چه باید بکنند و چه نباید.

داستان کتاب «کلاغ سیاه به سفر می‌رود» درباره‌ی دوستی است. از اول کتاب نویسنده سعی می‌کند لوازم ضروری سفر را برشمارد؛ اما هیچ‌کدام از وسایلی که می‌گوید برای کلاغ ضروری نیست، جز دوستی و همراهی با کلاغ‌های دیگر.

داس مرگ داستان دو کارآموز مرگ است. دختر و پسری که یکی از داس‌های شریف به اسم داس فارادی آن‌ها را برای داس شدن انتخاب کرده است. سیترا و روئن به خاطر شرافت و شجاعتشان انتخاب شده‌اند. آن‌ها مجبور می‌شوند در دوره‌ی نوجوانی تصمیمی سخت بگیرند؛ پیوستن به داس‌ها یا ادامه زندگی معمولی‌شان.

داستان کتاب عروس دریایی درباره‌ی سوزیِ نوجوان و مواجهه‌اش با نوجوانی و مرگ نزدیک‌ترین دوستش است. کتابی بسیار روان و ساده که در دل صحبت کردن علمی‌اش از ویژگی‌های عروس دریایی که سوزی آن را علت مرگ دوستش می‌داند، از تغییر و تحولی عظیم در رفتار و شخصیت او حرف می‌زند.

سه‌گانه‌ی اکو از پیدا کردن یک سازدهنی شروع می‌شود. این سازدهنی بین سه شخصیت اصلی داستان در چرخش است. اول فردریش آن را پیدا می‌کند و بعد به مایک و آیوی می‌رسد و در نهایت مخاطب با هر سه‌ی این‌ها در یک صحنه بدون آنکه هیچ‌کدامشان از پیوند دهنده‌شان خبر داشته باشند روبه‌رو می‌شود.

وضعیت مرزی دوران نوجوانی و معلق بودن میان کودکی و بزرگ‌سالی، پررنگ‌ترین ویژگی این دوره است، بنابراین ادبیات نوجوان، ادبیاتی است که مضامینی را جست‌و‌جو می‌کند که با این مخاطب در حال عبور هم‌خوانی داشته باشد. این پرونده‌ی وینش با سه یادداشت اصلی و لیست رمان‌های نوجوانی که تاکنون در سایت ما نقد و معرفی شده‌اند به رمان نوجوان می‌پردازد.

بیشتر بچه‌ها کلیدواژه‌ی سطحی را در حرف‌هایشان تکرار می‌کنند. ازشان می‌پرسم منظورشان از سطحی بودن این کتاب‌ها چیست؟ اطهر شانزده ساله چهره‌اش را طوری درهم می‌کشد که یعنی حرفمان خیلی مشخص است. او به سوال این‌طور جواب می‌دهد: «من که اصلا از کتاب‌های نوجوان خوشم نمی‌آید! نویسنده‌ها تفکرشان راجع‌به نوجوانان فقط از یازده تا چهارده سال است مثلاً. اصلا تصوری از ما ندارند!»

کتاب بر پایه‌ی کشمکش و گفت‌وگو بین دو شخصیت اصلی داستان شکل گرفته است. روایت‌ها رفت و برگشتی است و ما قدم با قدم با جریان داستان پیش می‌رویم. فضای داستان بین ناخودآگاه نویسنده و فضای واقعی حرکت می‌کند. این تعلیق بین فضای واقعی و ناخودآگاه نویسنده باعث می‌شود دنیایی که نویسنده می‌خواهد در واقعیت تغییر دهد برای ما عیان شود.

سرزمین پدری داستان رویای مردم روستاییِ کوچک نیست، داستان نرسیدن به رویا و آرزوها هم نیست. داستان مهاجرت و عبور از سرزمین‌های پدری است. جا دادن خود در میان آدم‌هایی که با ما غریبه‌اند. اصل داستان همین همرنگ شدن آدم‌های تازه‌وارد به کشوری با زبان و فرهنگ دیگر و مقاومت میزبان در مقابلشان است.