برچسب: رمان

در قرن نوزدهم رمان‌ها بسیار طولانی بودند. در قرن بیستم سلیقه عمومی (نویسندگان و خوانندگان) به سمت رمان‌های کوتاه‌تری رفت و حالا دوباره به‌خصوص رمان‌های ژانر تخیلی حماسی و فانتزی‌های کودکان به سمت هرچه طولانی‌تر شدن رفته‌اند. چرا؟ پای اقتصاد در میان است. هنر در نظام سرمایه‌داری هرگز عاری از مسائل اقتصادی نیست. لینکلن میشل در این مقاله که در آوریل 2021 نوشته شده به این ملاحظات اقتصادی پرداخته است. البته این ملاحظات در فضای بازار نشر آمریکا درنظر گرفته شده و با مختصات نشر ایران متفاوت است. از جمله از این حیث که در ایران قیمت کاغذ تاثیر مستقیم و عمده‌ای روی تعیین قیمت کتاب دارد.

غربی‌ها به مناسبت این‌که دست‌نوشته‌های آثار ادبی کلاسیک‌شان را در دست دارند می‌دانند شرلوک هلمز در نسخه‌های اولیه آرتور کانن دویل نامش شرینفورد هوپ بوده، نام اولیه رمان «خانم دالووی» ساعت‌ها بوده و اسکار وایلد تصویر دوریان گری» را بارها شخصاً سانسور کرد اما باز هم کتاب آن‌طور جنجالی شد. اما ما چه چیزی می‌توانیم از دست‌نوشته‌های آثار کلاسیک ادبیات داستانی‌مان بفهمیم؟ روبرت صافاریان در این یادداشت از اهمیت در دست داشتن دست‌نوشته‌ها می‌نویسد، سپس می‌پرسد دست‌نوشته‌های بزرگان ما کجاست و در انتها پیشنهاد می‌کند مثل «موزه سینما»، موزه‌ای هم برای نگهداری دست‌نوشته‌های آثار کلاسیک ادبیات داستانی‌مان داشته باشیم.

در شروع داستان دست نویسنده خالی است. از این نظر شروع از پایان داستان می‌تواند سخت‌تر باشد. اما در مقابل برای پایان داستان نویسنده باید رشته‌هایی را که بافته به هم متصل کند و به سرانجامی برساند. اما یک شروع مناسب برای داستان چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟ اساساً شروع داستان تا کجای آن است؟ در این مقاله به این سوالات پرداخته شده است و داستان «استپ‌ها»ی چخوف به عنوان مثالی برای بررسی بیشتر این مفاهیم آورده شده است.

کارآگاهی بی‌انضباط که کابوس می‌بیند و زندگی شخصی‌اش از درگیری‌های شغلی او در حال آسیب دیدن است. همسر کارآگاه که طبق معمول دست و پا گیر است. دستیار کارآگاه که یک پلیس نورسیده است و مدام چارچوب‌های حقوقی و قانونی را به کارآگاه بی‌انضباط ما تذکر می‌دهد و قاتل. قاتلی غریبه، گوشه‌گیر و قربانی جنگ که جامعه‌ی میزبان پس از جنگ را پس می‌زند. «حفره» رمان محمد رضایی راد احساسی متضاد در نویسنده‌ی یادداشت برانگیخته است: مخلوطی از رضایت و نومیدی.