در هنرهای تجسمی، کولاژ به عنوان فرمی از هنر پذیرفته شده است. نمونه‌های برجسته‌تر کولاژ را در سینمای مستند هم می‌توانیم ببینیم. اما چرا با وجود علاقه زیاد ما ایرانیان به فرم‌های تجربی و نوآوری‌های آوانگارد غرب، اثری از کولاژ در ادبیات‌مان نمی‌بینیم؟ تام کومیتا در دو مقاله به رمان کولاژ و منحصراً به چیزی که آن را رمان نقل‌قول‌محور می‌نامد پرداخته است و این پرونده تلاشی است در جهت روشن کردن این مفهوم در ادبیات جهانی به عنوان نوعی از هنر/ادبیات تجربی.
بخش اول این مقاله به تاریخ ادبیات داستانی نقل‌قول‌محور و سوپرکات‌های ادبی در ادبیات غرب و در ادبیات کهن مشرق زمین می‌پرداخت. در بخش دوم تام کومیتا اصطلاحی جدید برای موضوع موردنظرش طرح می‌کند. او می‌گوید در شرایط فقدان اصطلاح مناسب و شکل‌گیری سنت، من می‌خواهم دو اصطلاح بدیل پیشنهاد کنم: «داستان نقل‌قول‌محور» و «سوپرکات ادبی» [اَبَر بُرِش ادبی]. این اصطلاح از ژانر دیگری وام گرفته شده است ــ از سوپر کات یوتیوب که طی آن یک ویدئو الگوهایی را از فیلم‌های سینمایی و تلویزیون جمع می‌کند و آن‌ها را از طریق مونتاژ تکرارشونده آرایش می‌دهد.
هرمان ملویل در اثر مشهورش موبی دیک و مارک تواین در رمان مدعی آمریکایی دست به ابتکاری زدند. آن‌ها بخش‌هایی از اثر خود را به نقل قول یا آوردن جزء به جزء یک متن علمی اختصاص دادند. ملویل ۸۲ مورد توصیف نهنگ را از فرهنگ‌های لغت گرفته تا کتاب مقدس تا بهشت از دست‌رفته تا آثار چارلز داروین اخذ کرد و در اثر خود گنجاند. چهل سال بعد مارک تواین هم چنین کاری کرد. آیا برای کاری که هرمان ملویل و مارک تواین می‌کردند نامی وجود دارد؟
بخش اول این مقاله به تاریخ ادبیات داستانی نقل‌قول‌محور و سوپرکات‌های ادبی در ادبیات غرب و در ادبیات کهن مشرق زمین می‌پردازد. این مقاله بخش دومی هم خواهد داشت.
در هنرهای تجسمی، کولاژ به عنوان فرمی از هنر پذیرفته شده است. نمونه‌های برجسته‌تر کولاژ را در سینمای مستند هم می‌توانیم ببینیم. اما چرا با وجود علاقه زیاد ما ایرانیان به فرم‌های تجربی و نوآوری‌های آوانگارد غرب، اثری از کولاژ در ادبیات‌مان نمی‌بینیم؟ تام کومیتا در دو مقاله به رمان کولاژ و منحصراً به چیزی که آن را رمان نقل‌قول‌محور می‌نامد پرداخته است و این پرونده تلاشی است در جهت روشن کردن این مفهوم در ادبیات جهانی به عنوان نوعی از هنر/ادبیات تجربی.
بخش اول این مقاله به تاریخ ادبیات داستانی نقل‌قول‌محور و سوپرکات‌های ادبی در ادبیات غرب و در ادبیات کهن مشرق زمین می‌پرداخت. در بخش دوم تام کومیتا اصطلاحی جدید برای موضوع موردنظرش طرح می‌کند. او می‌گوید در شرایط فقدان اصطلاح مناسب و شکل‌گیری سنت، من می‌خواهم دو اصطلاح بدیل پیشنهاد کنم: «داستان نقل‌قول‌محور» و «سوپرکات ادبی» [اَبَر بُرِش ادبی]. این اصطلاح از ژانر دیگری وام گرفته شده است ــ از سوپر کات یوتیوب که طی آن یک ویدئو الگوهایی را از فیلم‌های سینمایی و تلویزیون جمع می‌کند و آن‌ها را از طریق مونتاژ تکرارشونده آرایش می‌دهد.
هرمان ملویل در اثر مشهورش موبی دیک و مارک تواین در رمان مدعی آمریکایی دست به ابتکاری زدند. آن‌ها بخش‌هایی از اثر خود را به نقل قول یا آوردن جزء به جزء یک متن علمی اختصاص دادند. ملویل ۸۲ مورد توصیف نهنگ را از فرهنگ‌های لغت گرفته تا کتاب مقدس تا بهشت از دست‌رفته تا آثار چارلز داروین اخذ کرد و در اثر خود گنجاند. چهل سال بعد مارک تواین هم چنین کاری کرد. آیا برای کاری که هرمان ملویل و مارک تواین می‌کردند نامی وجود دارد؟
بخش اول این مقاله به تاریخ ادبیات داستانی نقل‌قول‌محور و سوپرکات‌های ادبی در ادبیات غرب و در ادبیات کهن مشرق زمین می‌پردازد. این مقاله بخش دومی هم خواهد داشت.
Thanks for clicking. That felt good.
Close
