برچسب: رمان ایرانی

کیانوش با اینکه پدر شعر کودک فارسی است اما در این «دراز گویی یک دیوانه در یک داستان کوتاه» پوسته سخت زندگی ایرانی و تفرعن بافته شده در تار و پود آن را به باد انتقاد می‌گیرد. محمود کیانوش این داستان را در فاصله فروردین تا تیرماه ۱۳۵۷ در انگلستان نوشته است و یک سال بعد، درحالی که انقلاب همه چیز را به کلی دگرگون کرده بود، در تهران به چاپ رساند. حالا کتاب دوباره در قطع و شکل و شمایلی جدید به چاپ رسیده است.

اگر این تعریف استیون کانر از پست مدرنیسم را قبول داشته باشیم که می‌گوید: « پست مدرنیسم چرخش از سلطنت خفقان‌آور روایت‌های کبیر به خودمختاری پرتفرقه‌ی خرده‌روایت‌هاست» رمان شجری کهن در حد و اندازه‌ی یک رمان ۲۸۸ صفحه‌ای انباشته از خرده روایت‌های خودمختاری است که دست بر قضا و از شانس خوبِ منِ خواننده چندان هم متفرق نیستند.

مرزهایی که از آن گذشتی رمانی ۳۶۰ صفحه‌ای که نویسنده‌اش از طریق روایت‌های متقاطع و فصل‌های کوتاه با زاویه دیدهای مختلف می‌کوشد در آن تصویری از مهاجرت غیرقانونی ایرانیان به اروپا بسازد. اما روایت‌ها پیش از آن‌که فرصت کنی درشان غرق شوی، تو را پرت می‌کنند به سمت روایت بعدی. مثل تلویزیونی که کنترل آن دست پدری کم‌حوصله است و تا به برنامه عادت کنی، می‌رود روی کانالی دیگر. رمان اول مسعود بربر با روایتی سرراست‌تر می‌توانست بسیار تأثیرگذارتر و دوست‌داشتنی‌تر باشد.

راهنمای مردن با گیاهان دارویی اولین رمان عطیه عطارزاده است که چاپ اول آن بهار ۱۳۹۶ منتشر شد. راوی این داستان دختر نوجوانی تنها و نابیناست که دنیایش محدود شده به خانه‌ای که حالا عرض و طولش را به خوبی می‌شناسد و مادری که معتقد است بیرون از خانه چیزی منتظر آن‌ها نیست. دخترک به واسطه مادرش در کار با گیاهان دارویی تبحری پیدا کرده است. عطارزاده همچنین شاعر و مستندساز هم هست. مستندهایی مثل «هفده سال‌ها» و «چله درختان کاج» را ساخته و دو مجموعه شعر هم منتشر کرده است. در این مصاحبه اما با او درباره رمان اولش به صحبت نشسته‌ایم.