برچسب: رمان ایرانی

ج را نویسنده از غزلی از حافظ به عاریت گرفته است: «درخم زلف تو آن خال سیه دانی چیست / نقطه دوده که در حلقه جیم افتادست». «ج» داستان دست راستی‌ها یعنی پدر و پسر و دست چپی‌ها یعنی دختر و مادر است. برف نقشی اساسی در داستان بازی می‌کند. داستانی خانوادگی که از ایستگاهی برف زده شروع و به خانه‌ای با سگ سیاه ختم می‌شود. اما شخصیت‌ها در ذهن مخاطب شکل نمی‌گیرند و تنها عکسی زیبا از بارش برف در ذهن می‌ماند. زیباترین جای کتاب همان عکس روی جلد است، به آن بیشتر نگاه کنید.

اگر این تعریف استیون کانر از پست مدرنیسم را قبول داشته باشیم که می‌گوید: « پست مدرنیسم چرخش از سلطنت خفقان‌آور روایت‌های کبیر به خودمختاری پرتفرقه‌ی خرده‌روایت‌هاست» رمان شجری کهن در حد و اندازه‌ی یک رمان ۲۸۸ صفحه‌ای انباشته از خرده روایت‌های خودمختاری است که دست بر قضا و از شانس خوبِ منِ خواننده چندان هم متفرق نیستند.

مرزهایی که از آن گذشتی رمانی ۳۶۰ صفحه‌ای که نویسنده‌اش از طریق روایت‌های متقاطع و فصل‌های کوتاه با زاویه دیدهای مختلف می‌کوشد در آن تصویری از مهاجرت غیرقانونی ایرانیان به اروپا بسازد. اما روایت‌ها پیش از آن‌که فرصت کنی درشان غرق شوی، تو را پرت می‌کنند به سمت روایت بعدی. مثل تلویزیونی که کنترل آن دست پدری کم‌حوصله است و تا به برنامه عادت کنی، می‌رود روی کانالی دیگر. رمان اول مسعود بربر با روایتی سرراست‌تر می‌توانست بسیار تأثیرگذارتر و دوست‌داشتنی‌تر باشد.

راهنمای مردن با گیاهان دارویی اولین رمان عطیه عطارزاده است که چاپ اول آن بهار ۱۳۹۶ منتشر شد. راوی این داستان دختر نوجوانی تنها و نابیناست که دنیایش محدود شده به خانه‌ای که حالا عرض و طولش را به خوبی می‌شناسد و مادری که معتقد است بیرون از خانه چیزی منتظر آن‌ها نیست. دخترک به واسطه مادرش در کار با گیاهان دارویی تبحری پیدا کرده است. عطارزاده همچنین شاعر و مستندساز هم هست. مستندهایی مثل «هفده سال‌ها» و «چله درختان کاج» را ساخته و دو مجموعه شعر هم منتشر کرده است. در این مصاحبه اما با او درباره رمان اولش به صحبت نشسته‌ایم.