
شاگرد بیقرار ادبیات
این یادداشتی است در سوگ رضا براهنی. براهنی به تنهایی یک مکتب ادبی است، یک جریان روشنفکری که گاهوبیگاه به حاشیه میرود اما خاموش نمیشود و از حرکت نمیایستد. فکر میکنم براهنی بیش از همه چیز دنبال کشف بوده است. دنبال کشف قلههای دور و بلند ادبیات. دنبال کشف بوده تا آماده شود برای فتح. آماده شود برای خودنمایی و خودش را با مشقت برساند به آن بالا. پرچمش را بر ستیغ قله بکوبد، به این زیریها دست تکان دهد و متکبرانه سُر بخورد پایین.