ماجراهای رمان فروردین ۵۸ آغاز می‌شوند و پنج مرداد ۶۷ با پایان عملیات مرصاد خاتمه می‌یابند. اسماعیلیون همان‌طور که در انتخاب موضوع شجاع و جسور بوده، در نحوه‌ی روایت نیز جسارت دارد. بسیاری از خوانندگان و منتقدها روایت او را بی‌طرف خوانده‌اند. درست است، اسماعیلیون طرف هیچکسی را نمی‌گیرد نه چون به هرکدام حق می‌دهد، بلکه چون به هیچکس حق نمی‌دهد.
کیتی والدمن در نشریه معتبر نیویورکر انتخاب‌هایش از بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ در بازار کتاب آمریکا و کشورهای انگلیسی‌زبان را ارائه داده است. کتاب‌هایی که او معتقد است شرح‌حال‌هایی هستند که اندکی قصه هم در آن‌ها هست یا داستان‌هایی که تا حدی شرح حال هم هستند. والدمن معتقد است ممکن است انتخاب بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ کار دشواری باشد، اما یک چیز را با اطمینان می‌توان گفت: امسال برای جهان ادبیات سال دلپذیری بود.
دامبلدور در پایان کتاب چهارم، وقتی اولین مرگ یکی از شخصیت‌های کتاب رخ می‌دهد (سدریک دیگوری)، در مراسم غم‌انگیز پایان سال، به دانش‌آموزان هاگوارتز می‌گوید: «سدریک را به‌خاطر بسپارید. اگر زمانی فرا رسید که مجبور بودید بین کار درست و کار ساده یکی را انتخاب کنید، به یاد بیاورید که پسری خوب، مهربان و شجاع برای ایستادن مقابل ولدمورت چه فداکاری کرد. سدریک دیگوری را به‌خاطر بسپارید.» من بارهای زیادی، توی همین بزرگسالی، به سدریک فکر کرد‌ه‌ام. دفعات متعددی یادم به سیریوس بلک (یکی از دو شخصیت محبوبم) افتاده که در میانه‌ی سیاه‌ترین و نامیدانه‌ترین روزهای زندان آزکابان، وقتی سال‌ها به ناحق در زندان و در محاصره‌ی دیوانه‌سازهایی بود که کاری نداشتند جز مکیدن ذره‌ذره‌ی امیدها و شادی‌ها و خاطرات خوش از درون آدم‌ها و گسترش سرمای جهان، امیدی را در اوج ناامیدی حفظ کرد.
درک یک پایان کتابی‌ست برای پایان‌هایی که شاید سال‌ها بگذرد تا آدم‌ها درست متوجه‌شان شوند، کتابی است برای حق‌به‌جانبان تاریخ، فاتحان تاریخ و آن‌ها که آن‌قدر از تلقی‌هایشان مطمئنند که حتی حدس‌هایشان به حقیقت نزدیک نیست، کتابی است برای آن‌ها که درگیر ایده‌ی زمان و مرگ و فراموشی (و ترکیب سه‌تایی عجیبشان هستد) و در آخر کتابی است برای دوست‌داران قصه و شگفتی و هیجان.
نویسنده می‌گوید واقعاً ارتباط عمیقی میان کتاب و وسایل حمل و نقل وجود دارد، همان‌طور که شباهتی مشهود بین قصه و سفر دیده می‌شود. قصه و سفر هر دو روی به جایی دارند؛ هر دو راه‌هایی خارج از مسیر عادی زندگی پیش پای ما می‌گذارند.
او اضافه می‌کند یک رمان ممکن است تکان‌دهنده، مرموز، خسته‌کننده و یا آزاردهنده باشد، اما بعید است بتواند آسیب زیادی به شما برساند!
ماجراهای رمان فروردین ۵۸ آغاز می‌شوند و پنج مرداد ۶۷ با پایان عملیات مرصاد خاتمه می‌یابند. اسماعیلیون همان‌طور که در انتخاب موضوع شجاع و جسور بوده، در نحوه‌ی روایت نیز جسارت دارد. بسیاری از خوانندگان و منتقدها روایت او را بی‌طرف خوانده‌اند. درست است، اسماعیلیون طرف هیچکسی را نمی‌گیرد نه چون به هرکدام حق می‌دهد، بلکه چون به هیچکس حق نمی‌دهد.
کیتی والدمن در نشریه معتبر نیویورکر انتخاب‌هایش از بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ در بازار کتاب آمریکا و کشورهای انگلیسی‌زبان را ارائه داده است. کتاب‌هایی که او معتقد است شرح‌حال‌هایی هستند که اندکی قصه هم در آن‌ها هست یا داستان‌هایی که تا حدی شرح حال هم هستند. والدمن معتقد است ممکن است انتخاب بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ کار دشواری باشد، اما یک چیز را با اطمینان می‌توان گفت: امسال برای جهان ادبیات سال دلپذیری بود.
دامبلدور در پایان کتاب چهارم، وقتی اولین مرگ یکی از شخصیت‌های کتاب رخ می‌دهد (سدریک دیگوری)، در مراسم غم‌انگیز پایان سال، به دانش‌آموزان هاگوارتز می‌گوید: «سدریک را به‌خاطر بسپارید. اگر زمانی فرا رسید که مجبور بودید بین کار درست و کار ساده یکی را انتخاب کنید، به یاد بیاورید که پسری خوب، مهربان و شجاع برای ایستادن مقابل ولدمورت چه فداکاری کرد. سدریک دیگوری را به‌خاطر بسپارید.» من بارهای زیادی، توی همین بزرگسالی، به سدریک فکر کرد‌ه‌ام. دفعات متعددی یادم به سیریوس بلک (یکی از دو شخصیت محبوبم) افتاده که در میانه‌ی سیاه‌ترین و نامیدانه‌ترین روزهای زندان آزکابان، وقتی سال‌ها به ناحق در زندان و در محاصره‌ی دیوانه‌سازهایی بود که کاری نداشتند جز مکیدن ذره‌ذره‌ی امیدها و شادی‌ها و خاطرات خوش از درون آدم‌ها و گسترش سرمای جهان، امیدی را در اوج ناامیدی حفظ کرد.
درک یک پایان کتابی‌ست برای پایان‌هایی که شاید سال‌ها بگذرد تا آدم‌ها درست متوجه‌شان شوند، کتابی است برای حق‌به‌جانبان تاریخ، فاتحان تاریخ و آن‌ها که آن‌قدر از تلقی‌هایشان مطمئنند که حتی حدس‌هایشان به حقیقت نزدیک نیست، کتابی است برای آن‌ها که درگیر ایده‌ی زمان و مرگ و فراموشی (و ترکیب سه‌تایی عجیبشان هستد) و در آخر کتابی است برای دوست‌داران قصه و شگفتی و هیجان.
نویسنده می‌گوید واقعاً ارتباط عمیقی میان کتاب و وسایل حمل و نقل وجود دارد، همان‌طور که شباهتی مشهود بین قصه و سفر دیده می‌شود. قصه و سفر هر دو روی به جایی دارند؛ هر دو راه‌هایی خارج از مسیر عادی زندگی پیش پای ما می‌گذارند.
او اضافه می‌کند یک رمان ممکن است تکان‌دهنده، مرموز، خسته‌کننده و یا آزاردهنده باشد، اما بعید است بتواند آسیب زیادی به شما برساند!
Thanks for clicking. That felt good.
Close
