درک یک پایان کتابی‌ست برای پایان‌هایی که شاید سال‌ها بگذرد تا آدم‌ها درست متوجه‌شان شوند، کتابی است برای حق‌به‌جانبان تاریخ، فاتحان تاریخ و آن‌ها که آن‌قدر از تلقی‌هایشان مطمئنند که حتی حدس‌هایشان به حقیقت نزدیک نیست، کتابی است برای آن‌ها که درگیر ایده‌ی زمان و مرگ و فراموشی (و ترکیب سه‌تایی عجیبشان هستد) و در آخر کتابی است برای دوست‌داران قصه و شگفتی و هیجان.
ماجراهای رمان فروردین ۵۸ آغاز می‌شوند و پنج مرداد ۶۷ با پایان عملیات مرصاد خاتمه می‌یابند. اسماعیلیون همان‌طور که در انتخاب موضوع شجاع و جسور بوده، در نحوه‌ی روایت نیز جسارت دارد. بسیاری از خوانندگان و منتقدها روایت او را بی‌طرف خوانده‌اند. درست است، اسماعیلیون طرف هیچکسی را نمی‌گیرد نه چون به هرکدام حق می‌دهد، بلکه چون به هیچکس حق نمی‌دهد.
در اسفندماهی که گذشت، وینش رسماً یک‌ساله شد. تصمیم داریم در این تولد که مصادف است با سال نو، خواننده‌ی همراهمان را که در این یک سال صبوری کرده، خوب و بد ما را دیده و خوانده و برای بهتر شدن سایت و این مجموعه با نظراتش کمک‌مان کرده دست خالی به مصاف روزهای قرنطینه نفرستیم! در این یک سال همواره گفته‌ایم و تکرار کرده‌ایم که «پیش از خرید کتاب سری به وینش بزنید!» و در این راستا کتاب‌های زیادی را هم به شما معرفی کرده‌ایم. اما اگر برای تهیه‌ی کتاب به دنبال یک لیست جمع‌وجور می‌گردید، در زیر پیشنهادهای نویسندگان وینش را بخوانید؛ بهترین‌هایی که هر کدام در طول سال ۹۸ خوانده‌اند. (بخش دوم)
کیتی والدمن در نشریه معتبر نیویورکر انتخاب‌هایش از بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ در بازار کتاب آمریکا و کشورهای انگلیسی‌زبان را ارائه داده است. کتاب‌هایی که او معتقد است شرح‌حال‌هایی هستند که اندکی قصه هم در آن‌ها هست یا داستان‌هایی که تا حدی شرح حال هم هستند. والدمن معتقد است ممکن است انتخاب بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ کار دشواری باشد، اما یک چیز را با اطمینان می‌توان گفت: امسال برای جهان ادبیات سال دلپذیری بود.
دامبلدور در پایان کتاب چهارم، وقتی اولین مرگ یکی از شخصیت‌های کتاب رخ می‌دهد (سدریک دیگوری)، در مراسم غم‌انگیز پایان سال، به دانش‌آموزان هاگوارتز می‌گوید: «سدریک را به‌خاطر بسپارید. اگر زمانی فرا رسید که مجبور بودید بین کار درست و کار ساده یکی را انتخاب کنید، به یاد بیاورید که پسری خوب، مهربان و شجاع برای ایستادن مقابل ولدمورت چه فداکاری کرد. سدریک دیگوری را به‌خاطر بسپارید.» من بارهای زیادی، توی همین بزرگسالی، به سدریک فکر کرد‌ه‌ام. دفعات متعددی یادم به سیریوس بلک (یکی از دو شخصیت محبوبم) افتاده که در میانه‌ی سیاه‌ترین و نامیدانه‌ترین روزهای زندان آزکابان، وقتی سال‌ها به ناحق در زندان و در محاصره‌ی دیوانه‌سازهایی بود که کاری نداشتند جز مکیدن ذره‌ذره‌ی امیدها و شادی‌ها و خاطرات خوش از درون آدم‌ها و گسترش سرمای جهان، امیدی را در اوج ناامیدی حفظ کرد.
نویسنده می‌گوید واقعاً ارتباط عمیقی میان کتاب و وسایل حمل و نقل وجود دارد، همان‌طور که شباهتی مشهود بین قصه و سفر دیده می‌شود. قصه و سفر هر دو روی به جایی دارند؛ هر دو راه‌هایی خارج از مسیر عادی زندگی پیش پای ما می‌گذارند.
او اضافه می‌کند یک رمان ممکن است تکان‌دهنده، مرموز، خسته‌کننده و یا آزاردهنده باشد، اما بعید است بتواند آسیب زیادی به شما برساند!
نویسنده مقاله می‌گوید کیفیت را به کمیت ترجیح بدهید. شما لازم نیست سالی ۱۰۰ کتاب یا اصلا روزی یک کتاب بخوانید. بلکه لازم است کتاب‌های کمتری را عمیق‌تر بخوانید. مطالعه باید احساسی مشابه یک امتیاز ویژه، یک موهبت و پاداش داشته باشد، نه وظیفه‌ای طاقت‌فرسا.
حالا و ۱۳۰ سال بعد از انتشار سونات کرویتسر٬ نویسنده فاینانشال ریویو سراغ واکنش همسر تولستوی به آن رمان جنجالی رفته است. به نظر می‌رسد در خانه تولستوی‌ها بیش از یک نویسنده زندگی می‌کرده است اما این نویسنده دوم سوفیا تولستایا زیر سایه همسر نامدارش قرار گرفته. سوفیا به خاطر ملاحظات خانوادگی پاسخش به سونات کرویتسر را هیچوقت منتشر نکرد. این دست‌نوشته تا سال ۲۰۰۰ حتی در روسیه هم منتشر نشده بود. در خانه تولستوی‌ها چه خبر بود؟
درک یک پایان کتابی‌ست برای پایان‌هایی که شاید سال‌ها بگذرد تا آدم‌ها درست متوجه‌شان شوند، کتابی است برای حق‌به‌جانبان تاریخ، فاتحان تاریخ و آن‌ها که آن‌قدر از تلقی‌هایشان مطمئنند که حتی حدس‌هایشان به حقیقت نزدیک نیست، کتابی است برای آن‌ها که درگیر ایده‌ی زمان و مرگ و فراموشی (و ترکیب سه‌تایی عجیبشان هستد) و در آخر کتابی است برای دوست‌داران قصه و شگفتی و هیجان.
ماجراهای رمان فروردین ۵۸ آغاز می‌شوند و پنج مرداد ۶۷ با پایان عملیات مرصاد خاتمه می‌یابند. اسماعیلیون همان‌طور که در انتخاب موضوع شجاع و جسور بوده، در نحوه‌ی روایت نیز جسارت دارد. بسیاری از خوانندگان و منتقدها روایت او را بی‌طرف خوانده‌اند. درست است، اسماعیلیون طرف هیچکسی را نمی‌گیرد نه چون به هرکدام حق می‌دهد، بلکه چون به هیچکس حق نمی‌دهد.
در اسفندماهی که گذشت، وینش رسماً یک‌ساله شد. تصمیم داریم در این تولد که مصادف است با سال نو، خواننده‌ی همراهمان را که در این یک سال صبوری کرده، خوب و بد ما را دیده و خوانده و برای بهتر شدن سایت و این مجموعه با نظراتش کمک‌مان کرده دست خالی به مصاف روزهای قرنطینه نفرستیم! در این یک سال همواره گفته‌ایم و تکرار کرده‌ایم که «پیش از خرید کتاب سری به وینش بزنید!» و در این راستا کتاب‌های زیادی را هم به شما معرفی کرده‌ایم. اما اگر برای تهیه‌ی کتاب به دنبال یک لیست جمع‌وجور می‌گردید، در زیر پیشنهادهای نویسندگان وینش را بخوانید؛ بهترین‌هایی که هر کدام در طول سال ۹۸ خوانده‌اند. (بخش دوم)
کیتی والدمن در نشریه معتبر نیویورکر انتخاب‌هایش از بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ در بازار کتاب آمریکا و کشورهای انگلیسی‌زبان را ارائه داده است. کتاب‌هایی که او معتقد است شرح‌حال‌هایی هستند که اندکی قصه هم در آن‌ها هست یا داستان‌هایی که تا حدی شرح حال هم هستند. والدمن معتقد است ممکن است انتخاب بهترین کتاب‌های سال ۲۰۱۹ کار دشواری باشد، اما یک چیز را با اطمینان می‌توان گفت: امسال برای جهان ادبیات سال دلپذیری بود.
دامبلدور در پایان کتاب چهارم، وقتی اولین مرگ یکی از شخصیت‌های کتاب رخ می‌دهد (سدریک دیگوری)، در مراسم غم‌انگیز پایان سال، به دانش‌آموزان هاگوارتز می‌گوید: «سدریک را به‌خاطر بسپارید. اگر زمانی فرا رسید که مجبور بودید بین کار درست و کار ساده یکی را انتخاب کنید، به یاد بیاورید که پسری خوب، مهربان و شجاع برای ایستادن مقابل ولدمورت چه فداکاری کرد. سدریک دیگوری را به‌خاطر بسپارید.» من بارهای زیادی، توی همین بزرگسالی، به سدریک فکر کرد‌ه‌ام. دفعات متعددی یادم به سیریوس بلک (یکی از دو شخصیت محبوبم) افتاده که در میانه‌ی سیاه‌ترین و نامیدانه‌ترین روزهای زندان آزکابان، وقتی سال‌ها به ناحق در زندان و در محاصره‌ی دیوانه‌سازهایی بود که کاری نداشتند جز مکیدن ذره‌ذره‌ی امیدها و شادی‌ها و خاطرات خوش از درون آدم‌ها و گسترش سرمای جهان، امیدی را در اوج ناامیدی حفظ کرد.
نویسنده می‌گوید واقعاً ارتباط عمیقی میان کتاب و وسایل حمل و نقل وجود دارد، همان‌طور که شباهتی مشهود بین قصه و سفر دیده می‌شود. قصه و سفر هر دو روی به جایی دارند؛ هر دو راه‌هایی خارج از مسیر عادی زندگی پیش پای ما می‌گذارند.
او اضافه می‌کند یک رمان ممکن است تکان‌دهنده، مرموز، خسته‌کننده و یا آزاردهنده باشد، اما بعید است بتواند آسیب زیادی به شما برساند!
نویسنده مقاله می‌گوید کیفیت را به کمیت ترجیح بدهید. شما لازم نیست سالی ۱۰۰ کتاب یا اصلا روزی یک کتاب بخوانید. بلکه لازم است کتاب‌های کمتری را عمیق‌تر بخوانید. مطالعه باید احساسی مشابه یک امتیاز ویژه، یک موهبت و پاداش داشته باشد، نه وظیفه‌ای طاقت‌فرسا.
حالا و ۱۳۰ سال بعد از انتشار سونات کرویتسر٬ نویسنده فاینانشال ریویو سراغ واکنش همسر تولستوی به آن رمان جنجالی رفته است. به نظر می‌رسد در خانه تولستوی‌ها بیش از یک نویسنده زندگی می‌کرده است اما این نویسنده دوم سوفیا تولستایا زیر سایه همسر نامدارش قرار گرفته. سوفیا به خاطر ملاحظات خانوادگی پاسخش به سونات کرویتسر را هیچوقت منتشر نکرد. این دست‌نوشته تا سال ۲۰۰۰ حتی در روسیه هم منتشر نشده بود. در خانه تولستوی‌ها چه خبر بود؟
Thanks for clicking. That felt good.
Close
