سایت معرفی و نقد کتاب وینش
سایت معرفی و نقد کتاب وینش

برچسب: خودزندگینامه

آندره آغاسی اوپن

آندره آغاسی و زندگی‌ای فراتر از تنیس

آندره آغاسی از تنیس متنفر است. جمله‌ای عجیب، اگر او را بشناسید. آغاسی تنیسور آمریکایی که اصلیتی ایرانی-ارمنی داشت، قهرمان تنیس سال‌های نه چندان دور بود. اسم او را همراه با بوریس بیکر، پیت سمپراس و البته اشتفی گراف می‌شنیدیم. حالا او در یک کتاب خودزندگی‌نامه درباره زندگی پرفرازونشیبش نوشته است. درباره پدر ورزشکاری که به آمریکا مهاجرت کرد و بچه‌هایش را با خشونت به تنیس بازی کردن واداشت، درباره بروک شیلدز بازیگر و اشتفی گراف تنیسور زن‌های زندگی‌اش، اعتیادش، بازگشتش به مسابقات و غیره. کتاب «Open» در دست ترجمه است.

نیمه دوم

مهم این است که توازن را حفظ کنی

روی کین کاپیتان سابق منچستر یونایتد و تیم ملی ایرلند، یکی از پرحاشیه‌ترین بازیکنان نسل خود و از مظاهر یاغی‌گری در فوتبال اروپا، اواخر دهه 80 میلادی در شهر کبه در جنوب ایرلند فوتبال خود را آغاز کرد و خیلی زود به ناتینگهام فارست به هدایت برایان کلاف افسانه‌ای پیوست و پس از آن در منچستر یونایتد دورانی پرافتخار را تجربه کرد. به خاطر یک مساله کوچک با میک مک‌کارتی سرمربی تیم ملی ایرلند درگیر شد و قید حضور در جام جهانی 2002 را زد. کین پس از اینکه در خودزندگی‌نامه‌اش به عمدی بودن یک تکل بر روی بازیکن حریف اذعان کرد، در دادگاه محکوم شد. «نیمه دوم» دومین خودزندگی‌نامه اوست.

در فاصله‌ی دو نقطه...! ایران درودی

ایران درودی، محصول دوران رفاه اقتصادی و رونق هنری

درودی از مواجه شدن با ضعف‌هایش ابایی ندارد. در زندگی‌نامه خودنوشتش «در فاصله‌ی دونقطه» کتاب را با مشکلات جسمی و دوبینی و زشتی دوران کودکی‌اش آغاز می‌کند. با این حال مواجهه‌ی او با مسائل سیاسی دورانش و با هنرمندان ایرانی محافظه‌کارانه است. ایران درودی محصول سال‌هایی است که رفاه اقتصادی، رونق هنری و ارتباط با دنیا برای طبقه‌ای از جامعه فراهم بود. درودی از خانواده‌های همین طبقه می‌آید، خانواده‌هایی که با وجود مواجه‌شدن با تلاطم‌های سیاسی و اقتصادی گوناگون، از فهم فرهنگی و هنری برخوردار بوده‌اند.

بوریس پاسترناک در حال نوشتن خاطرات

در دفاع از کتاب‌های خاطرات

النا دُبره استادیار فلسفه در کالج وِلزوی ماساچوست و نویسنده‌ی کتاب حقایق زیرکانه: فلسفه‌ی خاطرات است. او به تازگی کتاب خاطرات خود را نوشته اما از آن مهم‌تر زمانی طولانی روی کتاب‌های اتوبیوگرافیک/خودزندگی‌نامه کار کرده است و روایت آن‌ها را مورد بررسی قرار داده. او کتاب‌های خاطرات را واجد سه ویژگی می‌داند. اول این که گزینشی‌اند، دوم این‌که وحدت‌بخش‌اند و سوم آن که داستان‌‌هایی از زندگی را انتخاب می‌کنند که در خصوصیات ساختاری و تماتیک با هم ارتباط عمیقی دارند. او در مقابل انتقادات متفکرانی که خاطرات نوشتن را مشکوک می‌دانند از این گونه‌ی ادبی-تاریخی دفاع می‌کند.

از قیطریه تا اورنج کانتی

پاسخ حمیدرضا صدر به «بودن»

حمیدرضا صدر لحظه‌ها را به غنیمت می‌بُرد و آن‌ها را بسط می‌داد و فکر می‌کنم راجع به همه چیز همین‌طور می‌اندیشید. نگرشش به هستی و بودن هم همین‌گونه بود. امروز هستی و فردا نه!… شاید برای همین این‌همه ساده بود و همان‌گونه که در واپسین اثرش اشاره کردیم، می‌نویسد که به خود بی‌اعتناست. راوی دَم بود و با دیگران در خوشی این دم‌های گذرنده سهیم می‌شد. کتاب از قیطریه تا اورنج‌‌کانتی هم مملو از چنین آناتی است.

بلوری خاطرات شش دهه روزنامه نگاری کتاب بهتر خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری

کتاب خوبی که می‌توانست کتاب بهتری باشد!

خاطراتی که محمد بلوری در کتاب «خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری» آورده را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته‌ی اول خاطراتی است درباره‌ی ساز و کار روزنامه‌نگاری. دسته دوم خاطرات جذابی که حاصل کار بلوری در سرویس حوادثِ روزنامه‌های مختلف است. آخرین دسته خاطرات که به وقایع سیاسی می‌پردازد، چشم اسفندیار کتاب است. «خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری» مثل فیلم جذابی است که اگر تدوینگر دست‌ودلش نمی‌لرزید و از خیر برخی راش‌ها می‌گذشت، جالب‌تر از این می‌شد.

باراک اوباما سرزمین موعود آلیست

ایده‌آلیست محافظه‌کار

«سرزمین موعود» جلد اول خاطرات باراک اوباما است که زندگی او را از ابتدا و زمان کودکی در هاوایی تا آخرین سال دور اول ریاست جمهوری و عملیات کشتن اسامه بن لادن در پاکستان در سال 2011 در برمی‌گیرد و ادامه این خاطرات سال آینده منتشر خواهد شد. در این یادداشت تمرکز روی این مساله است که یکی از درون‌مایه‌های اصلی خاطرات اوباما تضادی است که بین آرمان‌های او به عنوان نماد تغییر در سیاست آمریکا با واقعیت‌های صحنه سیاست و اقتصاد و روابط بین‌الملل به وجود آمد. خود اوباما معتقد است دیگرانند که باید تصمیم بگیرند عکس‌العمل او نشان دادن ضعف بوده یا خرد.

استانبول اورهان پاموک

اورهان پاموک

پرونده‌ی جدید وینش را به اورهان پاموک اختصاص داده‌ایم. نویسنده‌ای اهل ترکیه که در سال ۲۰۰۶ نوبل ادبیات را از آن خود کرد. دستمایه‌ی اصلی این پرونده، مرور مهم‌ترین کتاب پاموک، نام من سرخ، بوده و سپس نقد و معرفی شوری در سر و زنی با موهای قرمز، که آخرین آثار منتشر شده از این نویسنده‌ی پر کارند. به عنوان برشی دیگر از نثر پاموک به سراغ کتاب غیر داستانی پدرم  رفته‌ایم و چگونگی پرداخت ایده‌های پر تکرار پاموک را در کتاب‌هایش بررسی کرده‌ایم. پاموک شیفته‌ی استانبول است و در بسیاری از آثارش هم دغدغه‌ی پرداختن به روابط پدران و پسران را دارد که گاهی جنبه‌های استعاری به خودش می‌گیرد.

رومن به روایت پولانسکی

پولانسکی از گفتن واقعیت نمی‌ترسد

رومن به روایت پولانسکی شوکه‌کننده، لذت‌بخش، صادقانه، هیجان‌انگیز و در بسیاری از فصل‌ها و بخش‌ها، ظریف و لطیف و موشکافانه است. پولانسکی در این کتاب از گفتن واقعیت، چه راجع به خود و چه درباره‌ی دیگران ابایی ندارد. توصیفات او از هنرمندانِ دیگر بعضاً خواننده را شیفته می‌کند و وجوه دیگری از این آدم‌های شناخته‌شده را به ما می‌نمایاند؛ افرادی مانند بروس لی، میا فارو، پیتر سلرز و بسیاری دیگر…

آندره آغاسی اوپن

آندره آغاسی و زندگی‌ای فراتر از تنیس

آندره آغاسی از تنیس متنفر است. جمله‌ای عجیب، اگر او را بشناسید. آغاسی تنیسور آمریکایی که اصلیتی ایرانی-ارمنی داشت، قهرمان تنیس سال‌های نه چندان دور بود. اسم او را همراه با بوریس بیکر، پیت سمپراس و البته اشتفی گراف می‌شنیدیم. حالا او در یک کتاب خودزندگی‌نامه درباره زندگی پرفرازونشیبش نوشته است. درباره پدر ورزشکاری که به آمریکا مهاجرت کرد و بچه‌هایش را با خشونت به تنیس بازی کردن واداشت، درباره بروک شیلدز بازیگر و اشتفی گراف تنیسور زن‌های زندگی‌اش، اعتیادش، بازگشتش به مسابقات و غیره. کتاب «Open» در دست ترجمه است.

نیمه دوم

مهم این است که توازن را حفظ کنی

روی کین کاپیتان سابق منچستر یونایتد و تیم ملی ایرلند، یکی از پرحاشیه‌ترین بازیکنان نسل خود و از مظاهر یاغی‌گری در فوتبال اروپا، اواخر دهه 80 میلادی در شهر کبه در جنوب ایرلند فوتبال خود را آغاز کرد و خیلی زود به ناتینگهام فارست به هدایت برایان کلاف افسانه‌ای پیوست و پس از آن در منچستر یونایتد دورانی پرافتخار را تجربه کرد. به خاطر یک مساله کوچک با میک مک‌کارتی سرمربی تیم ملی ایرلند درگیر شد و قید حضور در جام جهانی 2002 را زد. کین پس از اینکه در خودزندگی‌نامه‌اش به عمدی بودن یک تکل بر روی بازیکن حریف اذعان کرد، در دادگاه محکوم شد. «نیمه دوم» دومین خودزندگی‌نامه اوست.

در فاصله‌ی دو نقطه...! ایران درودی

ایران درودی، محصول دوران رفاه اقتصادی و رونق هنری

درودی از مواجه شدن با ضعف‌هایش ابایی ندارد. در زندگی‌نامه خودنوشتش «در فاصله‌ی دونقطه» کتاب را با مشکلات جسمی و دوبینی و زشتی دوران کودکی‌اش آغاز می‌کند. با این حال مواجهه‌ی او با مسائل سیاسی دورانش و با هنرمندان ایرانی محافظه‌کارانه است. ایران درودی محصول سال‌هایی است که رفاه اقتصادی، رونق هنری و ارتباط با دنیا برای طبقه‌ای از جامعه فراهم بود. درودی از خانواده‌های همین طبقه می‌آید، خانواده‌هایی که با وجود مواجه‌شدن با تلاطم‌های سیاسی و اقتصادی گوناگون، از فهم فرهنگی و هنری برخوردار بوده‌اند.

بوریس پاسترناک در حال نوشتن خاطرات

در دفاع از کتاب‌های خاطرات

النا دُبره استادیار فلسفه در کالج وِلزوی ماساچوست و نویسنده‌ی کتاب حقایق زیرکانه: فلسفه‌ی خاطرات است. او به تازگی کتاب خاطرات خود را نوشته اما از آن مهم‌تر زمانی طولانی روی کتاب‌های اتوبیوگرافیک/خودزندگی‌نامه کار کرده است و روایت آن‌ها را مورد بررسی قرار داده. او کتاب‌های خاطرات را واجد سه ویژگی می‌داند. اول این که گزینشی‌اند، دوم این‌که وحدت‌بخش‌اند و سوم آن که داستان‌‌هایی از زندگی را انتخاب می‌کنند که در خصوصیات ساختاری و تماتیک با هم ارتباط عمیقی دارند. او در مقابل انتقادات متفکرانی که خاطرات نوشتن را مشکوک می‌دانند از این گونه‌ی ادبی-تاریخی دفاع می‌کند.

از قیطریه تا اورنج کانتی

پاسخ حمیدرضا صدر به «بودن»

حمیدرضا صدر لحظه‌ها را به غنیمت می‌بُرد و آن‌ها را بسط می‌داد و فکر می‌کنم راجع به همه چیز همین‌طور می‌اندیشید. نگرشش به هستی و بودن هم همین‌گونه بود. امروز هستی و فردا نه!… شاید برای همین این‌همه ساده بود و همان‌گونه که در واپسین اثرش اشاره کردیم، می‌نویسد که به خود بی‌اعتناست. راوی دَم بود و با دیگران در خوشی این دم‌های گذرنده سهیم می‌شد. کتاب از قیطریه تا اورنج‌‌کانتی هم مملو از چنین آناتی است.

بلوری خاطرات شش دهه روزنامه نگاری کتاب بهتر خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری

کتاب خوبی که می‌توانست کتاب بهتری باشد!

خاطراتی که محمد بلوری در کتاب «خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری» آورده را می‌توان به سه دسته تقسیم کرد. دسته‌ی اول خاطراتی است درباره‌ی ساز و کار روزنامه‌نگاری. دسته دوم خاطرات جذابی که حاصل کار بلوری در سرویس حوادثِ روزنامه‌های مختلف است. آخرین دسته خاطرات که به وقایع سیاسی می‌پردازد، چشم اسفندیار کتاب است. «خاطرات شش دهه روزنامه‌نگاری» مثل فیلم جذابی است که اگر تدوینگر دست‌ودلش نمی‌لرزید و از خیر برخی راش‌ها می‌گذشت، جالب‌تر از این می‌شد.

باراک اوباما سرزمین موعود آلیست

ایده‌آلیست محافظه‌کار

«سرزمین موعود» جلد اول خاطرات باراک اوباما است که زندگی او را از ابتدا و زمان کودکی در هاوایی تا آخرین سال دور اول ریاست جمهوری و عملیات کشتن اسامه بن لادن در پاکستان در سال 2011 در برمی‌گیرد و ادامه این خاطرات سال آینده منتشر خواهد شد. در این یادداشت تمرکز روی این مساله است که یکی از درون‌مایه‌های اصلی خاطرات اوباما تضادی است که بین آرمان‌های او به عنوان نماد تغییر در سیاست آمریکا با واقعیت‌های صحنه سیاست و اقتصاد و روابط بین‌الملل به وجود آمد. خود اوباما معتقد است دیگرانند که باید تصمیم بگیرند عکس‌العمل او نشان دادن ضعف بوده یا خرد.

استانبول اورهان پاموک

اورهان پاموک

پرونده‌ی جدید وینش را به اورهان پاموک اختصاص داده‌ایم. نویسنده‌ای اهل ترکیه که در سال ۲۰۰۶ نوبل ادبیات را از آن خود کرد. دستمایه‌ی اصلی این پرونده، مرور مهم‌ترین کتاب پاموک، نام من سرخ، بوده و سپس نقد و معرفی شوری در سر و زنی با موهای قرمز، که آخرین آثار منتشر شده از این نویسنده‌ی پر کارند. به عنوان برشی دیگر از نثر پاموک به سراغ کتاب غیر داستانی پدرم  رفته‌ایم و چگونگی پرداخت ایده‌های پر تکرار پاموک را در کتاب‌هایش بررسی کرده‌ایم. پاموک شیفته‌ی استانبول است و در بسیاری از آثارش هم دغدغه‌ی پرداختن به روابط پدران و پسران را دارد که گاهی جنبه‌های استعاری به خودش می‌گیرد.

رومن به روایت پولانسکی

پولانسکی از گفتن واقعیت نمی‌ترسد

رومن به روایت پولانسکی شوکه‌کننده، لذت‌بخش، صادقانه، هیجان‌انگیز و در بسیاری از فصل‌ها و بخش‌ها، ظریف و لطیف و موشکافانه است. پولانسکی در این کتاب از گفتن واقعیت، چه راجع به خود و چه درباره‌ی دیگران ابایی ندارد. توصیفات او از هنرمندانِ دیگر بعضاً خواننده را شیفته می‌کند و وجوه دیگری از این آدم‌های شناخته‌شده را به ما می‌نمایاند؛ افرادی مانند بروس لی، میا فارو، پیتر سلرز و بسیاری دیگر…