
رونق دیوارکشی در عصر «جهانی شدن»؟
آیا قرار نیست به تدریج جهانی بدون مرز داشته باشیم که در آن حاکمیت ملی به امری بیمعنا تبدیل شود؟ این همه دیوارکشی (که معروفترین آنها بین آمریکا و مکزیک، در سرزمینهای اشغالی فلسطین، یا در مرزهای ترکیه و ایران دارند کشیده میشوند) در عصری که خود را دوران جهانی شدن یا «گلوبالیزاسیون» میخواند چه معنایی دارد؟ کتاب «دیوار و دولت: افول حاکمیت» درباره همین پرسش است. وندی براون معتقد است که دیوارها معمولاً در رسیدن به اهدافی که برایشان ساخته شدهاند مثل جلوگیری از مهاجرت، قاچاق و حفاظت از حملات تروریستی ناموفقاند اما در خلق یک فضای روانی امنیت و احساسِ محافظتشدهبودن، موفقاند.