برچسب: جان اشتاین بک

رابرت اس. مک‌الوین، در این نسخه چاپی از نیویورک‌تایمز، که در سپتامبر 1985 در این نشریه به چاپ رسیده هشدار می‌دهد که مدت‌هاست شخصیت کارگر از ادبیات داستانی آمریکا محو یا دست‌کم کمرنگ شده. بنابراین مردم به عنوان خواننده ادبیات داستانی، تصوری از نقش مهم کارگران و وضع اسف‌بار زندگی‌شان ندارند. روشن است که در چنین وضعیتی دولت نیز کوچک‌ترین مسئولیتی در قبال کارگران نمی‌پذیرد. او معتقد است آمریکایی‌ها به کشاورزان بیش از کارگران صنعتی ارج می‌گذارند و ادبیات آمریکا در مقایسه با سینما و حتی موسیقی کمتر در پرداختن به طبقه کارگر موفق بوده است.

کدام رییس جمهور بیشتر از هر سیاستمدار دیگری در تاریخ کتاب می‌خواند؟ قدیمی‌ترین کتابخانه هنوز فعال دنیا کدام است؟ کدام شهر بیشترین کتابخانه را دارد و مردم کدام کشور بیشتر از همه کتاب می‌خوانند؟ دانستن این‌ها کسی را با معلومات و اهل دانش نمی‌کند. اما جذاب است. خواندنش گاهی لذت‌بخش است. خارجی‌ها آن را Fun facts می‌نامند. ده تا از این نکات را برایتان جدا کرده و نوشته‌ایم.

قبل از نویسنده شدن چه کاره بودند؟ بسیاری از بزرگان ادبیات، داستان‌نویسان و شاعران، پیش از نویسنده شدن (و بعضا حین و پس از نویسنده شدن) مشاغلی داشتند که در ظاهر فاصله بسیاری با کار نویسندگی دارد. از کار به عنوان دستیار داروساز (آگاتا کریستی) گرفته تا کار روی قایق و کشتی تفریحی و کار در کافی‌شاپ و راهنمای تور و مطالعه روی پروانه‌ها… احتمالا بیشتر این مشاغل تنها برای گذران زندگی بودند اما گاه در زندگی ادبی آینده این نویسندگان نقشی انکارناپذیر گذاشتند. این مشاغل تجربیاتی به این نویسندگان دادند که یک نویسنده‌‌ای که همواره در کتابخانه نشسته باشد هرگز به آن‌ها دست پیدا نمی‌کرد.

تبدیل کردن نویسندگی به حرفه‌ای که زندگی نویسنده هم از آن راه بگذرد حتی در کشورهای دیگر هم کار سختی است. البته غیرممکن نیست. فقط موفق‌ترین‌ها هستند که می‌توانند محل درآمدشان هم از نویسندگی باشد. اما خیلی از نویسندگان مشهور هم در کنار یا پیش از حرفه نویسندگی‌شان شغل‌های دیگری داشته‌اند که گاه عجیب است. بعضی از این مشاغل روی تجربه زیسته آن‌ها و در نتیجه روی کارشان تاثیر مستقیم داشته‌اند.

محور اصلی رمان درباره مهاجرت و حومه‌نشینی است. دشت بهشت درباره افرادی است که از همه جا به دلایل مختلف بریده‌‎اند و به این دشت آمده‌‎اند. آن‌ها امید دارند این دشت خانه‌‎ای همیشگی برای‌شان باشد و یا حداقل زندگی خوبی را که قبلاً برای‌شان محقق نشده در آن تجربه کنند.