برچسب: جامعه شناسی

در ایران در ذیل برنامه‌های موسوم به «تعدیل ساختاری» که از اواخر دهه‌ی شصت شمسی اعمال می‌شد، سهم آموزش در تولید ناخالص داخلی کمتر و کمتر شده است. خصوصی شدن که در واقع در ایران چیزی جز کالایی شدن آموزش نبود و به کاهش تعهدات مالی و قانونی بیشتر و گسترده‌تر دولت در حوزه‌ی آموزش و زیرساخت‌های تحصیلی انجامید، مسیری برای شانه‌خالی‌ کردن از تعهدات مربوط به «تحصیل رایگان» در نظر گرفته شد که به صراحت در ذیل اصل سی‌ام قانون اساسی تعریف شده بود.

جمعیت جهان رو به پیری دارد. از زمانی که روز اول اکتبر در سال 1999 به عنوان روز سالمندان نام گرفت، افزایش جمعیت سالمندان در دهه‌های آینده پیش‌بینی شد. حالا باید منتظر کتاب‌های بیشتری درباره سالمندی باشیم؛ زندگی سالمندی، بیماری‌های سالمندی، عشق و ماجراجویی در سالمندی، جوان ماندن در عین پیری و یک عالمه موضوعات دیگر که حالا مساله و ماجرای بخش عظیمی از جمعیت جهان شده‌اند. در این پرونده مجموعه‌ای از کتاب‌های مرتبط با سالمندی فراهم کرده‌ایم؛ از داستان‌هایی که شخصیت محوری آن‌ها سالمند است تا کتاب‌هایی که به موضوع پیر شدن یا چگونه سپری کردن سالمندی می‌پردازند.

چه شد؟ داستان افول اجتماعی در ایران، اولین کتابی نیست که به آسیب‌شناسی یک پدیده خاص در ایران پرداخته باشد. پیش از این نیز نویسندگانی چون علی رضا قلی در جامعه شناسی نخبه‌کشی به آسیب‌شناسی برخورد مردم با نخبگان پرداخته، و در جامعه‌شناسی خودکامگی سعی کرده به این سوال که چرا خودکامگان در ایران روی کار آمده‌اند، پاسخ دهد.

نمونه دیگر حسن قاضی مرادی است که در مجموعه کتاب‌هایی مانند جامعه‌شناسی شرم، خودمداری ایرانیان، کار و فراغت ایرانیان و … سعی کرده است نگاهی نقادانه به وضعیت رفتارهای اجتماعی ایرانیان داشته باشد.