برچسب: ادبیات فانتزی

کتاب: نگهبان باد

معرفی و نقد: حامد مقامی

چه کسی جی. آر. تالکین (1892-1973) را می‌تواند فراموش کند؟ نویسنده و زبان‌شناس انگلیسی که به ابداع زبان‌های مخصوص خودش علاقه بسیاری داشت و یکی از زبان‌هایی که خلق کرده، زبان الف‌هاست که امروزه حتی آموزش داده می‌شود. «آنتونی لین» منتقد فیلم، در این مقاله که نزدیک به اکران اولین فیلم ارباب حلقه‌ها، یعنی «یاران حلقه» نوشته شده است، حواشی پیرامون ساخت فیلم را بررسی می‌کند و به مرور خاطرات کودکی خودش از خواندن این سری کتاب‌ها و جادو و ماجراهای نهفته در آن‌ها می‌پردازد. لین خودش از آن‌هاست که با ارباب حلقه‌ها بزرگ شده. این مقاله 10 دسامبر 2001 در نیویورکر منتشر شده است.

اقیانوسی در ذهن رمانی جالب و ماجراجویانه با موضوع اوتیسم است که خواننده را همراه خود به دو سفر می‌برد. نخست سفری واقعی و خطرناک در دل جنگل و رودخانه، همراه دو پسر نوجوان و دوم سفری به درون ذهن «ارلی اودن»، نوجوان مبتلا به اوتیسم.

دامبلدور در پایان کتاب چهارم، وقتی اولین مرگ یکی از شخصیت‌های کتاب رخ می‌دهد (سدریک دیگوری)، در مراسم غم‌انگیز پایان سال، به دانش‌آموزان هاگوارتز می‌گوید: «سدریک را به‌خاطر بسپارید. اگر زمانی فرا رسید که مجبور بودید بین کار درست و کار ساده یکی را انتخاب کنید، به یاد بیاورید که پسری خوب، مهربان و شجاع برای ایستادن مقابل ولدمورت چه فداکاری کرد. سدریک دیگوری را به‌خاطر بسپارید.» من بارهای زیادی، توی همین بزرگسالی، به سدریک فکر کرد‌ه‌ام. دفعات متعددی یادم به سیریوس بلک (یکی از دو شخصیت محبوبم) افتاده که در میانه‌ی سیاه‌ترین و نامیدانه‌ترین روزهای زندان آزکابان، وقتی سال‌ها به ناحق در زندان و در محاصره‌ی دیوانه‌سازهایی بود که کاری نداشتند جز مکیدن ذره‌ذره‌ی امیدها و شادی‌ها و خاطرات خوش از درون آدم‌ها و گسترش سرمای جهان، امیدی را در اوج ناامیدی حفظ کرد.

برای کسانی که هیچ مواجهه‌ای با سری کتاب‌های «هری پاتر» نداشته‌اند، شاید هنوز هم جای سوال باشد که «جادوی» موجود در این مجموعه، چگونه بیش از بیست سال، یک نسل را با خود همراه کرد و بعضاً هنوز هم با آنها همراه مانده است. جی کی رولینگ، این نویسنده بریتانیایی، چگونه به خلق اثری پرداخت که توانست نوجوان‌های سراسر جهان را متاثر کند. در این پرونده به تجربه‌ی این نسل از مواجهه با هری پاتر خواهیم پرداخت. 

می توان ادعا کرد که هری پاتر، یک جور بیانیه‌ی سیاسی است از زبان زنی مبتلا به افسردگی. این را بعدتر می‌فهمم. وقتی برای بار چنددهم، در بزرگسالی کتاب‌ها را می‌خوانم. جهانی که رولینگ قرار است در نهایت به آن نوید پیروزی دهد، فارغ از تمام جزییات پررنگ و به دقت انتخاب شده‌ای که کنار یکدیگر قرار می‌دهد، سیاه است. غم‌زده است.
ما، نسل ایرانی هری پاتر، تتمه‌ی نسل‌های آرمان زده‌ی پیش از خود بودیم که حالا خودش را در این کابوس سیاه می‌بیند و طبیعتا آن را بدیهی و طبیعی می‌یابد. خیر در برابر شر. مظلوم در برابر ظالم. شجاعت در برابر قدرت‌طلبی. و آزادی، که هزینه‌اش از دست دادن عزیزترین‌های ارتش ققنوس است.

سکوی نه و سه چهارم سکویی در ایستگاه قطار لندن است که فقط جادوگرها می‌توانند به آن وارد شوند و برای وارد شدن به آن جایی بین سکوی نه و سکوی ده باید به سرعت سمت دیوار بدوند. و به این ترتیب می‌توانند وارد دنیای جادویی مدرسه هاگوارتز شوند. برای نوجوان‌های عاشق مجموعه هری پاتر این نام، یک رمز است. نویسنده از آشنا شدن با دنیای هری پاتر می‌گوید و تغییری که این آشنایی در زندگی او ایجاد کرده است.