تکین حمزه‌لو داستان‌نویس است و از پایه‌گذاران جایزه ادبی لیلی. او تابه‌حال داستان‌های زیادی مثل افسون سبز و عطر بهار نارنج منتشر کرده. حمزه‌لو در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» ده داستان فارسی مورد علاقه‌اش را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد که در میان آن‌ها کتاب بامدادخمار هم بود. از او خواستیم که دلیل انتخابش را برای‌مان بنویسد.
قرار نبود روایت روان و بی‌تپقی دارد و با آنکه همه‌ی مشخصه‌های نمونه‌های داستان‌های عامه‌پسند قبل خودش از داستان عاشقانه تا فضاهای شوخ و شنگ و حتی به کار بردن شعر و ترانه در جای جای اثر را در خود دارد اما آینه‌ی خوبی برای دیدن و شناختن نسل جدید جامعه و آرزوها و دنیاهایشان است. هما پوراصفهانی ابتدا کارش را در سایت نودهشتیا که زمانی از محبوب‌ترین فضاهای اجتماعی اینترنتی برای تجربه‌ی نوشتن جوانان و کتاب‌های سرگرم کننده بود، شروع کرد.
داستان پنجره حول ماجراهای عاشقانه یک دختر نوجوان اتفاق می‌افتد اما رحیمی در جای جای داستانش به اهمیت علم و دانش آموختن توجه نشان می‌دهد و حتی در پایان داستان نیز دو دلداده‌ی به‌هم رسیده که اینک هردو در کنار هم دبیر هستند هرروز به مدرسه می‌روند تا دانش آموزان را با نور علم و معرفت آشنا کنند…
«سهل‌نویسان، در ستایش لذت‌های گناه‌آلود» عنوان مقاله‌ای است که آرتور کریستال در نیویورکر ۲۱ ماه مه ۲۰۱۲ منتشر کرد. در این مقاله او ادبیات ژنریک عامه‌پسند را با ادبیات جدی مقایسه می‌کند و به دورانی ارجاع می‌دهد که به مقوله رمان هم به عنوان سرگرمی لغو و بیهوده‌ای در مرحله‌ای تنها کمی بالاتر از جدول حل کردن نگاه می‌شد.
مجله «آنگاه» به عنوان نماد عامه‌پسندی محمدعلی فردین را برگزیده است. کسی که دهه چهل گیشه سینمای ایران را به طور کامل در اختیارش داشت و کاراکتری که آفرید هنوز در ذهن ایرانی‌ها حک شده است. وقتی هم در هفتاد سالگی بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت تشییع جنازه‌اش به یک اجتماع همگانی تبدیل شد و نشان داد علیرغم دو دهه تلاش سردمداران فرهنگی، جامعه هنوز «فردین» را از یادنبرده است. تا آن‌جا که «فردین‌بازی درآوردن» تبدیل به یک اصطلاح در زبان شده. یعنی کسی که بامرام و بامعرفت است. آنقدر که در این زمانه بیش از حد به نظر می‌رسد!
تکین حمزه‌لو داستان‌نویس است و از پایه‌گذاران جایزه ادبی لیلی. او تابه‌حال داستان‌های زیادی مثل افسون سبز و عطر بهار نارنج منتشر کرده. حمزه‌لو در پویش «صدسال شمسی، ده داستان فارسی» ده داستان فارسی مورد علاقه‌اش را برای بردن به قرن بعدی انتخاب کرد که در میان آن‌ها کتاب بامدادخمار هم بود. از او خواستیم که دلیل انتخابش را برای‌مان بنویسد.
قرار نبود روایت روان و بی‌تپقی دارد و با آنکه همه‌ی مشخصه‌های نمونه‌های داستان‌های عامه‌پسند قبل خودش از داستان عاشقانه تا فضاهای شوخ و شنگ و حتی به کار بردن شعر و ترانه در جای جای اثر را در خود دارد اما آینه‌ی خوبی برای دیدن و شناختن نسل جدید جامعه و آرزوها و دنیاهایشان است. هما پوراصفهانی ابتدا کارش را در سایت نودهشتیا که زمانی از محبوب‌ترین فضاهای اجتماعی اینترنتی برای تجربه‌ی نوشتن جوانان و کتاب‌های سرگرم کننده بود، شروع کرد.
داستان پنجره حول ماجراهای عاشقانه یک دختر نوجوان اتفاق می‌افتد اما رحیمی در جای جای داستانش به اهمیت علم و دانش آموختن توجه نشان می‌دهد و حتی در پایان داستان نیز دو دلداده‌ی به‌هم رسیده که اینک هردو در کنار هم دبیر هستند هرروز به مدرسه می‌روند تا دانش آموزان را با نور علم و معرفت آشنا کنند…
«سهل‌نویسان، در ستایش لذت‌های گناه‌آلود» عنوان مقاله‌ای است که آرتور کریستال در نیویورکر ۲۱ ماه مه ۲۰۱۲ منتشر کرد. در این مقاله او ادبیات ژنریک عامه‌پسند را با ادبیات جدی مقایسه می‌کند و به دورانی ارجاع می‌دهد که به مقوله رمان هم به عنوان سرگرمی لغو و بیهوده‌ای در مرحله‌ای تنها کمی بالاتر از جدول حل کردن نگاه می‌شد.
مجله «آنگاه» به عنوان نماد عامه‌پسندی محمدعلی فردین را برگزیده است. کسی که دهه چهل گیشه سینمای ایران را به طور کامل در اختیارش داشت و کاراکتری که آفرید هنوز در ذهن ایرانی‌ها حک شده است. وقتی هم در هفتاد سالگی بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت تشییع جنازه‌اش به یک اجتماع همگانی تبدیل شد و نشان داد علیرغم دو دهه تلاش سردمداران فرهنگی، جامعه هنوز «فردین» را از یادنبرده است. تا آن‌جا که «فردین‌بازی درآوردن» تبدیل به یک اصطلاح در زبان شده. یعنی کسی که بامرام و بامعرفت است. آنقدر که در این زمانه بیش از حد به نظر می‌رسد!
Thanks for clicking. That felt good.
Close
