برچسب: ادبیات ایران

می‌خواهیم از وجود نازنینی حرف بزنیم که خاطره‌نگاری و عشق و نوستالژی گذشته را آبرو و اعتباری دیگر بخشیده است. خانم‌ها و آقایان! معرفی می‌کنم: عالیجناب پرویز دوایی، کسی که با خاطره-داستان‌ها و نامه‌ها و بهاریه‌هایش ما را به روزگاران شیرین گذشته می‌برد تا یادمان نرود روزگاری این شهر پر از دار و درخت و گل‌های اقاقیا بوده و در سینماهای لاله‌زار غرق در نور رویا می‌فروخته‌اند… دوستان و همراهان پرویزخان در این پرونده با ما همراه شده‌اند تا قدرش را بدانیم و به افتخار جهان شیرینی که برایمان تجسم کرده، کلاه از سر برداریم. صفای وجودش.

سال‌هاست که پرویز دوایی از «اسم» به «رسم» کشیده شده، رسمی که چهل سال خواهان دارد. زیاد و جمعیت‌طور نه اما دائمی و بامعرفت. نامه‌های پی در پی پراگ یک فرستنده دارد، اما گیرنده‌اش نشان خانه‌های پرشماری است. این حال یکه برای دوایی حاصل جمع و تفریق زمان و مکانی است که برای اهل بخیه، سایه طوبی و آب زمزم است.

«خاکسترسپاری» عنوان یکی از نامه‌های پراگ پرویز دوائی‌ست که در مجموعه‌ی «به خاطر باران» منتشر شده است، در میان نامه‌هایی همه ناظر بر خاطرات وطن، کودکی، عکس‌برگردانهای رنگی، بادبادکها، «تارزان» و «هزار و یک شب» و «شزم»، سینما رفتنهای توی عید، نقل و شیرینی و راحت‌الحلقوم و مادر، حافظ و نظامی و «ساقه‌های علف» والت ویتمن، زندگی و شادی و سفره‌ی نوروز گستردن، دل به سبزه‌زارها سپردن و در عشق درآویختن، خندیدن و از غم رستن، و به طور کلی در دل مرامنامه‌ی شادمان ستایشگر زندگی دوائی، این یکی نامه، درواقع پژواک جان‌افزای آن ور خیام‌وش او‌ست در مواجهه با صعوبت مرگ؛ شاعرانه و شکوهمند.

اگر نادر ابراهیمی را فقط با کتاب‌های «بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم» یا «یک عاشقانه آرام» می‌شناسیم، مواجهه با کتاب صوفیانه‌ها و عارفانه‌ها می‌تواند عجیب باشد؛ از یک طرف چه‌بسا فکر کنیم نثر شاعرانه او در آن کتاب‌ها وامدار غوطه‌وری در ادبیات صوفیانه است و از سوی دیگر متعجب شویم که چنین اثر جدی و پژوهشی مفصلی نوشته. بخصوص اگر بدانیم که این تنها یک جلد از چندین جلدی بوده که عنوان تاریخ تحلیلی پنج‌هزارسال ادبیات داستانی ایران را بر خود داشته. اما به گمان من این اثر به‌روشنی نشانگر نگاه و جهان‌بینی و دغدغه اصلی نادر ابراهیمی است.

در ادبیات فارسی معاصر چهره‌های تأثیرگذاری هستند که هرکدام به علتی مطرح و ماندگار شده‌اند. وینش قصد دارد هر ماه با عنوان «قلم ماندگار» پرونده‌ای برای یکی از این نویسندگان تهیه کند. در این پرونده‌ها ضمن معرفی نویسنده و آثارش، دلیل مطرح شدن و ماندگاری یا بحث‌برانگیزی آثار او طرح می‌شود تا فرصتی برای آشنایی و نگاه دقیق‌تر به فعالیت‌های ادبی معاصر داشته باشیم. سومین پرونده این مجموعه به نادر ابراهیمی اختصاص دارد.

کتاب هیران و بیگاه دلتنگی؛ کوتاه ترین اشعار شفاهی ایران(دیهوی بشکردی)، با جمع‌آوری و ترجمه احمد دادخداپور، دربردارنده اشعاری ناب و عمیق از زندگی هستند.  ایجاز و اختصار از بارزترین مشخصه این اشعار است. ایجازی در حد خست و به قواره کوتاهی احساسی که در بردارند.