برچسب: ادبیات ایران

صد پیرمرد تاثیر نگذار درباره‌ی زمانی است که از دست‌ رفته و مکان‌هایی که دیگر وجود ندارند و اگر هم داشته باشند معنایشان دگرگون شده است. خیلی هم خنده‌دار است. بعضی جاهایش بیشتر خنده‌دار است و بعضی جاهایش کمتر. من که خودم، به قول مجری‌های تلویزیونی، دستی بر آتش دارم و گاهی اوقات چیزکی می‌نویسم، بر این گمانم که عباس یزدی به قصدی جاه‌طلبانه‌تر شروع به نوشتن این کتاب کرد.

به‌نظرم رزم‌پا کتاب خوبی نوشته که بهتر از آنچه که واقعا هست می‌نماید. ابراهیم گلستان اول کتاب «گفته‌ها» از قول شکسپیر نوشته است: هیچ باشم اگر نکته‌سنج نباشم. کتاب رزم‌پا بدون نکته‌سنجی‌هایش هیچ است. داستان به چیزی بیش از نکته‌سنجی نیازمند است؛ همانطور که ابراهیم گلستان هم صدسال پز نکته‌سنج‌بودنش را داد و این کفاف داستان‌نویس‌شدنش را نکرد.

حالا بیش از دو سال است که طالبان بر افغانستان حکمرانی می‌کند. البته که این اولین بار نیست که طالبان بر افغانستان حکمران می‌شود. در دهه‌ی ۷۰ هم طالبان بر افغانستان مسلط شده بود و همین سختگیری‌ها را داشت. همان موقع هم بسیاری از افغانستانی‌ها به خاطر آینده‌ی خود و دختران و زنان‌‌شان رهسپار مهاجرت شدند. سرزمین افغانستان و حکمرانان آن، دردهای مهاجرت و زندگی در سرزمینی که در آن همیشه به چشم مهمان به تو نگاه می‌کنند باعث شده تا دختران و زنان افغانستانی سرشار از روایت باشند. در این پرونده به سراغ چند بانوی نویسنده‌ی افغانستانی رفته‌ایم که از نسل دومی‌های مهاجر در ایران به شمار می‌روند.