برچسب: ادبیات ایران

چهارمین اثر داستانی سلمان امین داستان پسری است که ظاهرا تنها خودش ظاهر غریبش را پذیرفته است. اما ظاهرِ بیمارش یا روابط سردش با پدری که نمی‌خواهد او را بپذیرد؛ کاکا را از این که دوست داشته باشد و با عشق زندگی کند، بازنداشته و هیچ‌گاه دست از جستجو نمی‌کشد. ذهنش برخلاف جسمش کامل است، اما آشفته است و عاصی. داستان اول شخص روایت می‌شود اما حتی در جاهایی که کاکا نظراتش را بیان می‌کند، هدف نویسنده صدور بیانیه نیست و حرف‌هایی که کاکا درباره‌ی زندگی می‌زند، برای پیش‌برد داستان، شخصیت‌سازی و پدید آوردن لحن لازم است.

زبان زنده کتابی کمیاب و ضروری است. منوچهر انور حاصل سال‌ها کلنجار فکری‌اش با زبان فارسی را به پیشنهاد محمد زهرایی ناشرش در قالب این کتاب جمع آورده است. از سال‌هایی که در دهه سی ویراستار موسسه انتشارات فرانلکین بوده تا به امروز. آغاز فساد در زبان فارسی و آلوده شدن به مُنشی‌مَنِشی، و همین‌طور تفاوت بین زبان گفتار و نوشتار از موضوعات اصلی این کتاب است. انور در فرازهایی تفاوتِ میانِ زبانِ گفتار و عامیانه را بسط می‌دهد و شیرفهم می‌کند که این دوّمی شعبه‌ای از آن اوّلی است.