برچسب: ادبیات ایران

دردها، غم‌ها، جدایی‌ها، عشق‌ها، زخم‌ها و تنهایی‌ها در رمان «آخرین انار دنیا» از مردم کرد شروع می‌شوند؛ به منطقه، بعد به خاورمیانه و در نهایت به کل جهان گسترش پیدا می‌کنند. جدا افتادگی «مظفر صبحدم» از پسرش «سریاس صبحدم» دیگر متعلق به او، ملت کرد و یا خاورمیانه نیست. متعلق به همه‌ی مردم زمین است. درد او به عنوان پدری دور افتاده از جگرگوشه‌اش و بعد آن‌طور که در کتاب می‌خوانیم، دردِ سریاس، مثل خود سریاس، دردی تکثیرشده است.

از مرگ یک معشوق که همه آدم‌های یک محفل ادبی عاشقش بودند تا چادرسیاه که زنی قرار است زیر آن پناه بگیرد. از مرگ مفاجات تا نبش قبری از روی خواب تا گل‌های سرخ روتختی تخت دونفره یک مرد تنها. از معشوقی که برای عاشقش نامه نوشت تا دایی جان ناپلئون! راوی داستان‌های کتاب در پس وهم و خیال است. در داستان‌های ابتدایی مجموعه مرگ بصورت تراژیک و غم‌بار یقه شخصیت‌ها را می‌گیرد اما به مرور مرگ هم تبدیل به جکی برای شخصیت‌ها می‌شود.