برچسب: ادبیات ایران

ما همیشه نیاز داشته‌ایم و داریم از پدیده‌های طبیعی و نیروهای آسمانی یا پدیده‌های اجتماعی و نیروهای درونی‌مان بگوییم و بشنویم تا بتوانیم تضادها و تناقض‌هایی که داریم، برطرف کنیم و ترس‌ها و هراس‌هایمان را به خوشی‌ها و لذت‌ها تبدیل کنیم.

در افسانه‌های ایران باستان با تفکر خیال‌انگیز آفرینندگانی مواجه می‌شویم که آزادانه دست به خلق قصه‌ها می‌زد و در غیاب علم و آگاهی امروزی به موجودات طبیعی جان می‌بخشید و یا ماجرای واقعی شخصیت‌های تاریخی را روایت می‌کرد. طبیعت و موجودات آن در این افسانه‌ها نقش پررنگی دارند و نشان می‌دهد مردم در آن زمان بیش از هر چیزی با طبیعت دمخور بوده‌اند. همچنین قدرت و فرمانروایی خدایان و پادشاهان از دیگر مفاهیم برجسته‌ی این آثار است.

کتاب: نگهبان باد

معرفی و نقد: حامد مقامی

داستان‌های آپارتمانی بیش از یک دهه، شیوه‌‌ی غالب در داستان‌نویسی ایران بود. حالا چند سالی است که نشانه‌‌های پررنگ عبور از این مرحله دیده می‌‌شود. مجموعه‌‌هایی به سبک و سیاق «اتللوی تابستانی» را می‌‌توان نشانه‌‌ی محکمی بر پایان آن دوران دانست. چاپ چنین مجموعه ای در آخرین سال دهه نود این اطمینان را می دهد که حبس ادبیات در خانه و تکرار یک روایت با سرپوش و تعبیر اشتباه از درونگری انسان مدرن تمام شده و دوباره ادبیات ایران، جهان را با تمام گستردگی‌‌اش در آغوش می‌‌گیرد.