برچسب: ادبیات ایران

دردها، غم‌ها، جدایی‌ها، عشق‌ها، زخم‌ها و تنهایی‌ها در رمان «آخرین انار دنیا» از مردم کرد شروع می‌شوند؛ به منطقه، بعد به خاورمیانه و در نهایت به کل جهان گسترش پیدا می‌کنند. جدا افتادگی «مظفر صبحدم» از پسرش «سریاس صبحدم» دیگر متعلق به او، ملت کرد و یا خاورمیانه نیست. متعلق به همه‌ی مردم زمین است. درد او به عنوان پدری دور افتاده از جگرگوشه‌اش و بعد آن‌طور که در کتاب می‌خوانیم، دردِ سریاس، مثل خود سریاس، دردی تکثیرشده است.

از مرگ یک معشوق که همه آدم‌های یک محفل ادبی عاشقش بودند تا چادرسیاه که زنی قرار است زیر آن پناه بگیرد. از مرگ مفاجات تا نبش قبری از روی خواب تا گل‌های سرخ روتختی تخت دونفره یک مرد تنها. از معشوقی که برای عاشقش نامه نوشت تا دایی جان ناپلئون! راوی داستان‌های کتاب در پس وهم و خیال است. در داستان‌های ابتدایی مجموعه مرگ بصورت تراژیک و غم‌بار یقه شخصیت‌ها را می‌گیرد اما به مرور مرگ هم تبدیل به جکی برای شخصیت‌ها می‌شود.

«ما نیز مردمی هستیم» عنوان گفتگوی امیرحسن چهلتن و فریدون فریاد با محمود دولت‌آبادی است که از بهترین نمونه‌های مصاحبه با بزرگان ادبیات داستانی در ایران به شمار می‌رود. بخش‌هایی از این مصاحبه در شهریور 1369 در مجله آدینه به چاپ رسید و حالا ما هم بخشی خلاصه‌شده از همان خلاصه را در وینش می‌آوریم که در حکم پیش‌پرده‌ای برای کتاب است.

نقد هوشنگ گلشیری بر رمان «کلیدر» از نقدهای به‌یادماندنی ادبیات ماست. گلشیری در ابتدای آن می‌نویسد: «ادبیات معاصر ایران _به هر دلیل که باشد_ نگاه ما را به جهان شکل داده است، پس بر آن چه بر ما رفته است یا می‌رود نویسندگان و شاعران، نمایش‌نامه‌نویسان و حتی مترجمان ادبی مسئول‌اند. تا بدانیم که چرا، و دریابیم که چه باید کرد، باید جای‌جای بر آن چه خلق کر‌ده‌ایم یا می‌کنیم و انگشت بگذاریم» در این نقد مشابهت‌های زبان کلیدر با زبان نقالی را مورد توجه قرار می‌دهد. این نقد فروردین 61 در دفتر اول نقد آگاه به چاپ رسیده است.

مجموعه‌ی سی شعر با لحن شیرین و زبان ساده‌ای که دارد، نوجوانان را به خواندن شعر علاقه‌مند می‌کند و آنان را به دنیایی دعوت می‌کند که شاید در نگاه اول دور به نظر بیاید، اما کافی است واردش شوی تا دیگر نخواهی هیچ‌وقت آنجا را ترک کنی؛ دنیایی که در آن از بوی غزل‌های سعدی و حافظ مست می‌شوی، با داستان‌های شاهنامه به روزگار کهن سفر می‌کنی، با رباعی‌های خیام درباره‌ی معنای زندگی فکر می‌کنی و با شعرهای فروغ و اخوان، می‌بینی اوضاع روزگار نه‌چندان دور چگونه بوده است.