برچسب: ادبیات ایران

سال‌هاست که پرویز دوایی از «اسم» به «رسم» کشیده شده، رسمی که چهل سال خواهان دارد. زیاد و جمعیت‌طور نه اما دائمی و بامعرفت. نامه‌های پی در پی پراگ یک فرستنده دارد، اما گیرنده‌اش نشان خانه‌های پرشماری است. این حال یکه برای دوایی حاصل جمع و تفریق زمان و مکانی است که برای اهل بخیه، سایه طوبی و آب زمزم است.

«خاکسترسپاری» عنوان یکی از نامه‌های پراگ پرویز دوائی‌ست که در مجموعه‌ی «به خاطر باران» منتشر شده است، در میان نامه‌هایی همه ناظر بر خاطرات وطن، کودکی، عکس‌برگردانهای رنگی، بادبادکها، «تارزان» و «هزار و یک شب» و «شزم»، سینما رفتنهای توی عید، نقل و شیرینی و راحت‌الحلقوم و مادر، حافظ و نظامی و «ساقه‌های علف» والت ویتمن، زندگی و شادی و سفره‌ی نوروز گستردن، دل به سبزه‌زارها سپردن و در عشق درآويختن، خنديدن و از غم رستن، و به طور كلی در دل مرامنامه‌ي شادمان ستايشگر زندگی دوائی، این یکی نامه، درواقع پژواك جان‌افزای آن ور خیام‌وش او‌ست در مواجهه با صعوبت مرگ؛ شاعرانه و شکوهمند.

در ادبیات فارسی معاصر چهره‌های تأثیرگذاری هستند که هرکدام به علتی مطرح و ماندگار شده‌اند. وینش قصد دارد هر ماه با عنوان «قلم ماندگار» پرونده‌ای برای یکی از این نویسندگان تهیه کند. در این پرونده‌ها ضمن معرفی نویسنده و آثارش، دلیل مطرح شدن و ماندگاری یا بحث‌برانگیزی آثار او طرح می‌شود تا فرصتی برای آشنایی و نگاه دقیق‌تر به فعالیت‌های ادبی معاصر داشته باشیم. سومین پرونده این مجموعه به نادر ابراهیمی اختصاص دارد.

کتاب هیران و بیگاه دلتنگی؛ کوتاه ترین اشعار شفاهی ایران(دیهوی بشکردی)، با جمع‌آوری و ترجمه احمد دادخداپور، دربردارنده اشعاری ناب و عمیق از زندگی هستند.  ایجاز و اختصار از بارزترین مشخصه این اشعار است. ایجازی در حد خست و به قواره کوتاهی احساسی که در بردارند.

اگر ابراهیمی تنها کار پالوده‌سازی و ژرفابخشی زبان را در ادبیات کودکان ایران پیش برده باشد، نام او از جمله پیشگامانی است که سنگ‌های این بنای بزرگ را گذاشتند. اما به باور ما پژوهشگران تاریخ ادبیات کودکان ایران، تاثیر بزرگ نادر ابراهیمی را باید در لایه‌های پنهان گسترش عقلانیت انتقادی در جامعه‌ای دانست که در ستیز بین سنت و مدرن چسبیده به اولی و مماس به دومی در پی تعریف نقش خود در جامع نادر جهانی است، و همچنان در این راه سرگشته و حیران مانده است.