برچسب: ادبیات ایران

یوسف مهاجری است محکوم به گذراندن یک ­ماه جزای بدل از حبس خود در خانه‌­ی گربه‌­ها. او باید در این مدت هر روز به آن‌جا برود و کار کند تا بعد از آن با تایید مدیر خانه، بتواند آزادی‌­اش را بازپس بگیرد. در حقیقت در این یک­ ماه یوسف فردی زندانی است اما نه پشت میله­‌ها و در سلولی کوچک که در شهری بزرگ در جهان به اصطلاح آزاد. گویی نویسنده می‌­خواهد در پرده بگوید برای یک مهاجر، برای یک آدم بی‌­سرزمین، هرجای جهان به جز سرزمین مادری‌­اش، زندانی بزرگ محسوب می­‌شود. بخشی از این یادداشت پیش از این در روزنامه شرق به چاپ رسیده است.

مثنوی معنوی در گذر زمان نشان داده بارها می‌تواند بازنویسی و به شکل‌های گوناگون برای کودکان و نوجوانان عرضه شود. نمونه‌های بازنویسی حکایت‌های مثنوی در بازار کتاب کم نیست، اما برای معرفی ادبیات کهن ایران به کودکان و نوجوانان نباید مخاطبان را دست کم گرفت. آثاری که نویسندگانِ آن صرفا با بازنویسی حکایت به شکل ساده تصور کرده‌اند که مخاطب هم با ادبیات کهن آشنا می‌شود و هم مشتاق می‌شود تا اثر اصلی را بخواند کم نیستند. در این یادداشت برای انتخاب کتاب‌هایی که بر اساس مثنوی نوشته شده‌اند، تلاش کردم تا بازنویسی‌های موفق را به معرفی کنم، هرچند فرصت نیست تا به ضعف‌های این کتاب‌ها اشاره کنم.