برچسب: احسان رضایی

اگر شاعر مجموعه‌ی «قرار بر شکفتن میخک بود» را به عنوان یک شهروند در خیابان های شیراز هم ندیده باشید و او را نشناسید شعرش گواهی یک شعر شخصی، شهرنشین و شهرگریز است. شعری مشاهده‌گر، روح‌واره، جغرافیایی، با تمایل به مسائلی مانند خاطره و فراموشی. در زمان و مکان‌های متعددی در شعر جهان، با مسئله‌ی «مشاهده» در شعر طرفیم، شعری که شاعر با سوژه یا موضوع شعر، بی استعاره و بی تصرف و خالی از اغراق مواجه می‌شود. شایع ترین اتفاق در اشعار این مجموعه، «مشاهده گری»ست. شعری یک‌سره مشاهده‌گر که اتفاق‌های دیگر را در پی خود دارد.