برچسب: آرش نصر اصفهانی

شهرها داستان‌های خود را دارند. و مسائل و پرسش‌های خود را. در سال‌های اخیر علاقه به مطالعات شهری و روایت‌های حسرت‌خوارانه از گذشته‌ی شهرمان ــ و شهرها ــ رو به فزونی گذاشته است. همایش‌های علمی و برنامه‌های نمایش فیلم مستند با موضوع شهر و عوارض گسترش بی‌رویه‌ی تهران مرتب برگزار می‌شوند. و همین طور کتاب‌هایی درباره‌ی شهر و درباره‌ی تهران.

تهرانِ دهه‌ی ۵۰ افسانه‌ها و کلیشه‌های خودش را دارد، و پاره‌ای از آن‌ها این‌قدر در این سال‌ها تکرار و بازتولید شده‌اند، که دربست جای واقعیت شهر را گرفته‌اند. «تهران ۵۶»، دعوتی است به رئالیسم، برای تصور گذشته در مرزهای مُجاز. این کتاب به نوعی بازنشر، یا دقیق‌تر، یادآوری پژوهشی است با عنوان «گزارش اجمالی درباره‌ی تهران؛ وضع موجود و پیشنهادات» که در سال ۱۳۵۶ توسط شورای نظارت بر گسترش شهر تهران تهیه شده است. پژوهشگران البته در کنار بازنشر این سند، مقدمه‌ای مفصل را نیز بدان افزوده‌اند که می‌توانست به جای شکل فعلی‌اش که به خلاصه‌ای از مضامین اصلی سند بدل شده، معرّف گفت‌وگویی میان آن‌ها با سند باشد.

در خانه‌ی برادر پژوهشی است درباره‌ی چند و چون چهار دهه میزبانی دولت و ملت ایران از پناهندگان و مهاجران افغانستانی. آرش نصراصفهانی که در این پژوهش دلایل طرد اجتماعی و عدم ادغام افغانستانی‌ها با جامعه‌ی ایران را شرح می‌دهد در دو سطح خُرد و کلان به سیاست‌های دولت ایران در طول این چهل سال و تجربه‌ی زیسته‌ی افغانستانی‌های ساکن ایران می‌پردازد.