برچسب: آتوود

در میان نویسندگان انگلیسی‌زبانی که در قید حیاتند، کمتر کسی مثل او در میان رسانه‌ها محبوب است. کتاب دیستوپیایی [پادآرمانشهری] سرگذشت ندیمه باعث محبوبیتش بین عامه کتاب‌خوان‌ها هم شده. با این وجود گستره‌ی فعالیت ادبی او فراتر از این‌هاست. علاوه بر رمان‌هایش که عمده شهرتش را مدیون آن‌هاست، ده مجموعه داستان کوتاه هم نوشته است، پیش از همه آن‌ها با مجموعه همزاد پرسفونه به عنوان شاعری کانادایی شناخته شد و در حوزه ادبیات کودکان هم طبع‌آزمایی کرده است. آتوود همچنین حدود ده کتاب غیرداستانی از نقد ادبی تا جستارنویسی تا حالا منتشر کرده است که هیچ‌کدام به فارسی ترجمه نشده‌اند.

سرگذشت ندیمه، روایت یک ویران‌شهر است. خواننده با یک داستان هشدار دهنده مواجه است که می‌گوید اگر افراطی‌گرایی سیاسی و منع آزادی‌های مدنی را نادیده بگیریم، اگر به محیط زیست بی‌توجه باشیم و… با یک سیستم بنیادگرا و  محافظه‌کار رو به رو خواهیم شد که خشونت و فساد و بیماری به بار می‌آورد. در واقع در تحلیل نهایی، ترس با جلب توجه و پرفروش شدن این کتاب رابطه‌ی مستقیم دارد. مردم هربار که با هراس بیشتری مواجه شده‌اند برای خواندن چنین کتاب‌هایی که عاقبت تلخ‌شان را به تصویر می‌کشد سر و دست شکانده‌اند؛ واکنشی برای فرار و یا جلوگیری از وقوع واقعیت.

میشل گلدبرگ می‌نویسد: «در  ادامه‌ی سرگذشت ندیمه، حقیقت نجات پیدا می‌کند، فقط کاش در زندگی واقعی هم عملی می‌شد.» مارگارت آتوود در وصیت‌ها که ادامه‌ای است بر رمان موردتوجه قرارگرفته‌ی سرگذشت ندیمه، دیستوپیایی به سبک اورول می‌آفریند. دیستوپیایی که گلدبرگ نویسنده مقاله، آن را در آمریکای پساترامپ جاری می‌بیند. گلدبرگ که این کتاب را نه یک رویداد ادبی که یک پدیده فرهنگی توصیف کرده، البته به طور ضمنی اذعان می‌کند جوامعی دیگر در جهان شبیه‌تر از آمریکای پس از ترامپ به گیلعاد هستند اما اضافه می‌کند تغییرات تدریجی به وجود می‌آیند و «شما در وانی که آب آن به تدریج در حال داغ شدن است جوشانده می‌شوید و می‌میرید قبل از این‌که متوجه آن شوید»