بِه‌‌مرگی، انتحاری، حملات شهادت‌طلبانه، هاراکیری، سپوکو، کامی‌کازه؛ مرگ‌ خودخواسته جهان گسترده‌ای دارد؛ معمول‌ترینش خودکشی است، به این معنا که آدمِ سر و مر و گنده آن‌قدر رنج وجود داشتن روی سرش سنگینی کند که تصمیم بگیرد رشته‌ی حیاتش را به دست خودش ببُرد. ما معتقدیم خودکشی – به معنای معمولش – راه حل هیچ چیزی نیست.

طالبان و افغانستان از نمای

سه شنبه 20 تیر احمدرضا احمدی شاعر و نویسنده محبوب ایرانی درگذشت. نام استاد احمدی برای دوستداران کودک در ایران ناآشنا نبود. ارتباط بین جامعه ادبی ایران و او همواره برقرار و دوستانه بوده است. احمدرضا احمدی در سال 1319 در کرمان به دنیا آمد و فعالیت ها و تحصیلاتش او را با دنیای مدرن و ادبیات کهن پارسی ممزوج کرد. وینش در این پرونده تلاش دارد بخشی از وسعت این دوست کودکان و ایران را برای مخاطبانش یادآوری کند.

این پنجمین <span

واتسلاف هاول جوان، نمایشنامه‌نویسی موفق و مبتکر در فضای تئاتر دهه شصت چکسلواکی بود. با اشغال کشور به وسیله سربازان شوروی و همسایگان کمونیست، او در زمره مخالفان سیاسی قرار گرفت. علاوه بر نمایشنامه‌ها، با نوشتن جستارها و نامه‌هایی به سیاستمداران روی افکار عمومی چک و اسلواکی تاثیر زیادی گذاشت. هاول دهه هشتاد میلادی را در زندان آغاز کرد و با پیروزی و رسیدن به ریاست جمهوری به پایان برد. پرونده این هفته ما درباره جستارها و متن‌هایی است که در دوران خفقان سیاسی نوشت.

مجله گردون در پایان سال 1369 سوالی ساده و به قول خود مجله «کلّی» از نویسندگان و شاعران مطرح آن روز ایران پرسید: دهه شصت چگونه گذشت؟ دهه‌ای که یکی از سخت‌ترین دوران‌ها برای ملت ایران و برای روشنفکران و نویسندگان بود. مروری بر پاسخ‌های نویسندگان در آن روزها تصویری از وضعیت آن دوران سخت می‌سازد. سختی‌ها هنوز ادامه دارد. اراده‌ی مردمان نیز.

قضیه‌ی بخشیدن یک ماهی یا آموختن ماهیگیری را حتماً شنیده‌اید. همه طرفدار بخش دوم هستند؛ ولی چیزی که در این حکایت معروف به آن توجه نشده، طرز استفاده از ماهی صیدشده است. بسیاری از مشکلات مالی ما از این مسئله ناشی می‌شود. ما نمی‌دانیم با پول‌هایمان چگونه رفتار کنیم و نتیجه آن هدررفتن سرمایه‌ای است که برای به‌دست‌آوردنش زحمت بسیار کشیده‌ایم. در این پرونده با همکاری سایت علف خرس، تلاش می‌کنیم به تمام کارهایی که باید برای مدیریت امور مالی‌مان در شرایط بحرانی انجام دهیم، بپردازیم.

رویدادهای بسیاری هستند، چه در زندگی شخصی و چه در کسب‌وکار و زیست سازمانی ما که هرگز پیش‌بینی‌شان نمی‌کردیم و اساساً هیچ‌چیز درباره‌شان نمی‌دانستیم، اما به‌مراتب بسیار بیشتر از همه چیزهایی که پیش‌بینی می‌کردیم و شناختی از آن‌ها داشتیم، زندگی ما را تحت تأثیر قرار داده‌اند. می‌توان چنین رویدادهایی را بحران نامید، یا از دیدگاهی نوآورانه، به آن‌ها لقب برافکن یا برهم‌زننده داد. هر چه که باشد،‌ سازمان‌ها معمولاً برای مواجهه با چنین رویدادها یا بحران‌هایی آماده نیستند. این پرونده ویژه را با همین نگاه تدوین کرده‌ایم.

ادبیات زیرزمینی یا ممنوعه یا همان سامیزدات (samizdat) به سیستمی در اتحاد جماهیر شوروی سابق و اقمارش گفته می‌شد که ادبیات ممنوع در مجاری دولتی را به طور پنهانی و زیرزمینی چاپ یا رونویسی می‌کرد. هزاران شهروند به این ترتیب خود در چاپ و پخش یک داستان یا شعر سهیم می‌شدند و آن را دست به دست می‌گرداندند. سامیزدات معادل ادبیات مخفی و زیرزمینی است اما در عمده زبان‌ها با همان کلمه‌ی روسی آن جاافتاده است. روس‌ها علیرغم تاریخچه‌ای از استبداد که در کارنامه‌شان دارند، از تاریخ مفصلی از مقاومت در برابر استبداد هم برخوردارند.