پزشکان قرن نوزدهم برای مدت‌های طولانی به زنان توصیه می‌کردند تا از خواندن و نوشتن خودداری کنند، زیرا نگران بودند خواندن و نوشتن ناخوشی‌هایشان را تشدید کند. ظاهراً سلامتی فیزیکی زنان مشروط به سکوت‌شان بود، نه به اظهار وجودشان. زن بیمار هیستریکی که هرگز نمی‌تواند بیمار نباشد و این بیماری جزئی از تلاش او برای دیده شدن است مدتی طولانی طبیعی شمرده می‌شد. امروز اما این وضع بسیار تغییر کرده است. این مقاله را عارفه اکبر در نشریه گاردین نوشته است که ترجمه آن را ملاحظه می‌کنید.

بریتانیا هم مثل آمریکا این سال‌ها درگیر بازخوانی و بازنگری گذشته‌اش است. درمورد بریتانیا سابقه استعماری امپراتوری، جایی است که مورد بازنگری و گاه تصفیه قرار گرفته و دامنه این اختلافات از تاریخ به ادبیات هم کشیده شده است. یکی از آخرین ترکش‌ها داشت به جین آستین برخورد می‌کرد. موزه او در محل قدیمی خانه‌اش، به بررسی سابقه خانوادگی این نویسنده‌ی دو قرن پیش پرداخت. پدر آستین صاحب مزرعه‌ای در جزیره کاراییبیِ آنتیگوا بود و بنابراین چای مورداستفاده خانواده از دسترنج برده‌ها حاصل شده. رمان‌های آستین هم که پر از لحظات چای خوردن است. اما محافظه‌کاران عقیده داشتند این دیگر خیلی زیاده‌روی است و موزه هم فعلاً کوتاه آمده.

فیلیپ راث در نیوجرسی آمریکا به دنیا آمد. به عنوان فرزند یک خانواده‌ی آمریکایی و نوه‌ی یک خانواده‌ی اروپایی! بعدها اما، تبدیل به یکی از معتبرترین و پرآوازه‌ترین نویسندگان آمریکا و جهان شد. چندی پیش، نیویورک تایمز، جمعی از داستان‌نویسان، منتقدان ادبی و مورخان را به چالش جذابی دعوت کرد: محبوب‌ترین رمان فیلیپ راث از دید شما کدام است؟ به همین بهانه، در این مطلب، مروری کوتاه خواهیم داشت بر زندگی فیلیپ راث و ماندگارترین آثارش!

گاردین، از پنج نویسنده معتبر جهانی خواسته است تا در میان آثار کازوئو ایشی گورو اثر محبوب خود را برگزینند. و البته بنویسند که چرا این اثر را از بقیه بیشتر دوست دارند و در این باره مطلب کوتاهی ارائه کنند. بین این پنج نفر هم نام‌های بزرگ و تثبیت‌شده‌ای است مثل مارگارت آتوود و هم نویسندگان جوان و خوش‌آتیه مثل رومان علم.
نفر ششم این لیست شما هستید. از بین تمام آثار مکتوب کازوئو ایشی گورو، کدام‌یک را برمی‌گزینید؟

کتاب سلاخ‌خانه‌ی شماره پنج Slaughterhouse–Five

برای همه‌ی کسانی که تصمیم

جموعه‌ای از داستان‌های ۱۷ نویسنده‌ ایرانی با عنوان «عشق ایرانی» به زبان فرانسه در انتشارات گالیمار منتشر شده است. مقدمه‌ی این مجموعه داستان را ژان کلود کریر نوشته و از هفده داستان مجموعه‌، جز چهار داستان، هیچ‌کدام پیشتر منتشر نشده‌اند.نسیم وهابی و علیرضا غلامی، که گردآورندگان این مجموعه بوده‌اند، می‌گویند در «عشق ایرانی» تلاش کرده‌اند آثار هفده نویسنده از سه نسل اخیر داستان‌نویسان ایرانی که همچنان فعال‌اند و آثارشان مورد توجه منتقدان و خوانندگان فارسی زبان بوده است، گردآوری کنند.

آی‌وِی‌وِی امروز از مشهورترین هنرمندان هنرهای تجسمی است. ایده‌های او در گالری‌های اروپا و آمریکای شمالی خواستار و علاقمند زیاد دارند. در انقلاب فرهنگی، پدر آی وی‌وی کتابهای خانوادگی را سوزاند تا انگ ضدانقلاب نخورد. این هنرمند چینی و فعال حقوق بشر می‌گوید: «این اتفاق به من ثابت کرد که آن کلمات چاپ شده روی کاغذ و تصاویر موجود در آن چقدر قدرتمند هستند.»
این مصاحبه خیلی شیرین از کار درآمده. گفتگوکننده انگار ناشنواست و بدون توجه به جواب‌های آی‌وی‌وی سوال‌های کتاب‌دوستانه می‌پرسد در حالی که آی‌وی‌وی گفته بعد از جوانی دیگر کتاب نخوانده و آن‌چه می‌داند از روی کتاب خواندن به دستش نیامده. کم‌کم حوصله‌اش هم سر می‌رود و کتاب خاطراتش را برای فهم چین معاصر پیشنهاد می‌کند!

جوایز ادبی هم مثل سایر جوایز رشته‌های دیگر، حاشیه‌هایی به دنبال دارند. تقریباً هیچ‌وقت نخواهید توانست یک کتاب برنده را پیدا کنید که تمام منتقدین و مخاطبان، از انتخابش به عنوان «برترین» راضی باشند. در نوشتار پیش رو، متیو کیت (Matthew Keyte) ده رمان منتخب جایزه‌ی بوکر را لیست کرده است؛ وجه مشترک تمام آن‌ها اعتراضات گسترده‌ای است که پس از انتخاب شدن‌شان شکل گرفت!

داگلاس استوارت (Douglas Stuart)، نویسنده‌ی