کتاب قاچاق می‌تواند هرجایی منتشر و عرضه شود. سوداگران این عرصه اغلب کتاب‌های پر فروشی که مجوز نشر و پخش دارند را شناسایی و در تیراژ بالا تکثیر کرده و سپس از طریق دستفروش‌های کتاب یا بعضاً برخی از کتابفروشی‌ها به فروش می‌رسانند. کتاب قاچاق معمولاً در ظاهر تفاوت زیادی با اصلش نمی‌کند. قاچاقیان می‌توانند آن را با قیمتی حتی ۵۰ درصد زیر قیمت پشت جلد به خریدار بفروشند چون قرار نیست بابت تکثیر غیرقانونی اثر پولی به دست‌اندرکاران تولید حقیقی کتاب پرداخت کنند. اما از چه طریقی می‌شود کتاب قاچاق را شناخت و نخرید؟

در نمایشگاه کتاب تهران گزارشی داشتیم از غرفه‌های ناشران افغانستانی. در این گزارش جدید تلاش کرده‌ایم بپرسیم تا بدانیم سلیقه کتاب‌خوان‌ها در افغانستان چگونه است و کدام کتاب‌ها را بیشتر می‌خوانند. همچنین در حوزه ادبیات داستانی و البته شعر کدام کتاب‌های ایرانی بیشتر در کابل و ولایات افغانستان مورد توجه هستند.
ایران و افغانستان به عنوان تنها همزبانان (البته به همراه تاجیکستان که به علت تفاوت الفبا کمتر می‌توانند در حوزه کتاب با ما اشتراک داشته باشند) باید بیش از این‌ها همدیگر را بشناسند.

سی و هفت درصد افزایش فروش نسبت به سال گذشته و شش درصد تراکنش‌های بیشتر که نشانه فروش عنوان بیشتری از کتاب‌هاست.
سی‌ودومین نمایشگاه کتاب تهران از ۴ تا ۱۴ اردیبهشت ماه در محل مصلی تهران برگزار شد و به پایان رسید. اما با زبان آمار و ارقام و اعداد ببینیم در نمایشگاه سی‌ودوم چه خبر بود.

گفتن و نوشتن از نمایشگاه کتابی که با عنوان «بزرگترین فروشگاه کتاب ایران» توصیف می‌شود بدون نوشتن از خریدارها، انگیزه‌ها و نظراتشان نقصی بزرگ دارد. هیچ برگزارکننده‌ای به خودی خود و بدون چشم‌داشت به مخاطب، نمایشگاه و رویدادی را برپا نمی‌کند و نمایشگاه کتاب هم خوب یا بد به لطف استقبال هر ساله‌ی خریداران است که برگزار می‌شود.

سه کشور فارسی‌زبان بیشتر در دنیا نداریم و با توجه به این‌که تاجیک‌ها فارسی را به خط سیریلیک می‌نویسند، ما و پسرعموهای افغانستانی‌مان تنها بازار مشترک کتاب را می‌توانیم تشکیل بدهیم. نمایشگاه کتاب فرصت خوبی است تا ما همدیگر را بهتر بشناسیم و بدانیم در کشور همسایه و در ادبیات آن چه خبر است. از این حیث نمایشگاه کتاب تهران فرصتی مغتنم است برای سر زدن به غرفه‌های ناشرین افغانستانی.

سالن ناشران بین‌الملل در نمایشگاه کتاب جایی است که نمایشگاه را بین‌الملل می‌سازد. امسال چین مهمان ویژه‌ی نمایشگاه کتاب تهران است که با چند ناشر و یک غرفه‌ی دیدنی و زیبا در نمایشگاه شرکت کرده است. باقی نمایندگی‌های فرهنگی کشورهای گوناگون‌اند و ناشر بین‌المللی معتبری در نمایشگاه حضور ندارد. بخش «ناشران خارجی» ارتباطی به این قسمت ندارد و شامل ناشران ایرانی است که کتاب‌‌های به زبان خارجی را تکثیر می‌کنند.

برای پی‌گیری وضعیت کتاب‌های کودک و نوجوان در نمایشگاه باید سری زد به سالن‌ مخصوص ناشران کودک و نوجوان، نیم‌طبقه‌ی دوم سالن عمومی و نیز فضاهای پراکنده‌ای که در حیاط نمایشگاه برای مخاطبان ترتیب داده شده است. علی‌رغم کاستی‌های فضایی این بخش از سوی برگزارکنندگان، تلاش ناشران در این قسمت عموماً به بار نشسته و بچه‌ها می‌توانند چند ساعتی در این فضا میان کتاب‌ها گشت و گذار کنند.

روزهای نمایشگاه کتاب، روزهای رونق فروش کتاب در پایتخت است. اما برای کتاب‌فروش‌ها، نمایشگاه کتاب یعنی بهترین زمان رونق را از تو بگیرند و خودشان اقدام به فروش کتاب کنند.
کتابفروشان سال‌هاست به نمایشگاه کتاب معترضند. به‌خصوص کتاب‌فروشان مستقل. یعنی آن دسته از مغازه‌های کتاب‌فروشی که متعلق به یک نشر نیستند و شخصی اداره می‌شوند. در این زمینه پای صحبت محسن بهشتیان، صاحب کتاب‌فروشی لارستان، نشستیم.

از آن‌جایی‌که بیشترین تمرکز برگزارکنندگان نمایشگاه کتاب در تهران بر روی فروش کتاب است، بخش‌های جنبی نمایشگاه هرچه بیشتر به حاشیه رانده می‌شوند. به شکلی که موقعیت نامناسب سالن نشرهای دیجیتال و شرایط نامطلوب آن‌ها در سی‌ودومین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران باعث شده که آن‌ها از شلوغی روز جمعه‌ی نمایشگاه بی‌نصیب بمانند.

در روز اول نمایشگاه کتاب تهران چه چیزهایی دیدیم؟
عده‌ای نمایشگاه را یک بازار مکاره کتاب می‌دانند که به گردانندگان اصلی حوزه کتاب یعنی کتابفروش‌ها ضربه می‌زند و عده‌ای آن را از عوامل زنده ماندن فرهنگ مطالعه در کشور می‌دانند که سالی یکبار خانواده‌ها را با کتاب آشتی می‌دهد. اما هیچ یک نمی‌توانند از اهمیت و نقش نمایشگاه بگذرند.