از موراکامی انتظار نوشته‌های کودکانه نداریم و او با نوشتن این کتاب انگار می‌خواهد بگوید که اگر بزرگسالان هم از خواندن این قصه لذت می‌برند پس شاید رمان‌ها و قصه‌های کوتاهی که مخصوص بزرگسالان نوشته می‌شوند هم در عمق خود افسانه‌سرایی‌هایی بیش نیستند.

دن چیاسون نویسنده‌ی نیوبورکر لوییز گلیک را نویسنده بزرگی می‌داند که سزاوار جایزه نوبل بود. کار او را در عین بزرگ بودن، صمیمی توصیف می‌کند و معتقد است چه کسانی که فقط شعر می‌خوانند و چه کسانی که تقریباً هیچ شعری نمی‌خوانند مجذوب او می‌شوند. او می‌نویسد: «اگر می‌خواهید بدانید عاشق شدن، سقط‌جنین، بچه‌دار شدن، بیماری، طلاق، خرید پنیر، هرس کردن، کاشتن، اندوهگین شدن برای والدین و معلمان خود چگونه است، می‌توانید آن را در آثار گلیک پیدا کنید. شعرهای او دشمن سهولت هستند و غالباً منطق عاطفی متداول را ممنوع یا منع می‌کند.»

در حوزه هنر و به خصوص هنر معاصر چه خبر است؟ بنگاه‌های نشر مشهوری چون پنگوئن، مک‌میلان و ریورهد در این حوزه چه کتاب‌هایی اخیراً منتشر کرده‌اند که مورد توجه قرار گرفته است؟
«تو هنرمند هستی: تکالیفی برای شعله‌ور ساختن خلاقیت»، «چگونه می‌توان هنرمند بود؟»، «چه کسی از هنر معاصر می‌ترسد؟»، «موزه‌ی خیالی» و «مرگ هنرمند: چگونه هنربانان برای بقا در عصر میلیاردرها و فن‌آوری‌های بزرگ می‌جنگند» پنج کتابی هستند که به صورت اجمالی معرفی‌شان می‌کنیم. همه این کتاب‌ها در سال ۲۰۲۰ منتشر شده‌اند.

ایزابل آلنده متولد دوم اوت ۱۹۴۲ درشهر لیمای پرو است. پدرش توماس آلنده پسرعموی سالوادور آلنده، رئیس جمهور فقید شیلی بود. ایزابل را پدیده ادبیات آمریکای لاتین هم نامیده‌اند، کسی که نزدیک ۵۷ میلیون نسخه از ۱۹ جلد کتابش به فروش رفته، آثارش به ۳۵ زبان دنیا ترجمه شده و دو فیلم اقتباسی از آن‌ها تهیه شده است. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، خلاصه‌ای از مصاحبه او در مورد درس‌هایی است که زندگی در همه‌گیری یک بیماری به ما آموخته است.

از جمله معیارهایی که پَتی

با نگاهی گذرا به چند عنوان از جدیدترین کتاب‌های کودک و نوجوان در ماه‌های گذشته درمی‌یابیم که عصر دیجیتال موجب ظهور نسلی کاملاً متفاوت و بیگانه نشده است. مجموعه‌های داستانی، مفاهیم ساده‌ی انسانی و موجودات ناشناخته همچنان بیشترین جذابیت را برای کودکان دارند. رکود اقتصادی ناشی از شیوع کرونا آسیبی به صنعت نشر کودک نرسانده که هیچ، موجب رشد و شکوفایی چشمگیرِ آن نیز شده است.

آنتون پاولویچ چخوف (۱۸۶۰-۱۹۰۴) نوشتن را از نوجوانی، زمانی که در شهر زادگاهش تاگانروگ درس می‌خواند شروع کرد. داستان‌های اولیه او طرح‌های تندی از زندگی اقشار مختلف روسیه هستند که در آن‌ها به ویژه زندگی حقیر و ملال‌آور شهرستانی، بوروکراسی روسی و چاکرمنشی و دورویی کارمندان مسخره شده است. اتفاقاً این داستان‌ها شروع خوبی هستند برای خواندن چخوف، هرچند چخوف را در این گونه داستان‌ها خلاصه کردن اشتباه خواهد بود.

دومنیکو استارنونه در بیستمین سالگرد کتاب مجموعه داستان جومپا لاهیری مترجم دردها، درباره رابطه‌اش با داستان‌های این کتاب، نویسنده هندی‌الاصل آمریکایی آن و تصمیم جدید لاهیری برای آموختن زبان ایتالیایی و قصه نوشتن به آن زبان، یادداشتی نوشته است. او معتقد است رمان همدلانه جومپا لاهیری بعد از ۲۰ سال، درسی برای همه است. کتابی که آنقدر ماندگار بوده که ثابت کرده لیاقت برگزاری یک جشن تولد را دارد. و اضافه می‌کند به واقع یک نویسنده چیست، جز مترجم دردهای آدمیان برای آدمیان دیگر؟

بری مایلز که درباره فرهنگ زیرزمینی دهه شصت لندن و جنبش پادفرهنگ می‌نویسد در این مقاله در ایندیپندنت، کتاب عمر خود را ناهار لخت نوشته‌ی ویلیام اس باروز معرفی می‌کند. کتابی که در آن زمان در لندن ممنوع بود و جوان‌ها در بازگشت از پاریس یک نسخه از آن را برای دوستان خود می‌آوردند. او می‌نویسد: «پیکان اتهام کتاب به سوی نژادپرستی و مصرف‌گرایی آمریکایی نشانه رفته بود و با زبانی نیش‌دار و طنزی خارق‌العاده به فساد، سواستفاده‌ها و دروغ‌های سیاستمداران آمریکایی تاخته بود. در تمام طول زندگی‌ام به این‌چنین متنی برنخورده بودم.»

جوایز ادبی متنوعی در طی این سال‌ها ایجاد شده، برخی ادامه یافته و تعداد بیشتری متوقف شده‌اند. این جوایز در هردو بخش دولتی و خصوصی وجود داشته‌اند. در این‌جا فهرستی از رمان‌های برگزیده برخی از مهم‌ترین و نام آشناترین جوایز ادبی ایران را فراهم کرده‌ایم.