کلاسیک‌های مشهور جهان (جلد سوم)

ظاهرا قرار بود بشر با این همه اختراعات و اکتشافات فرصت استراحت و تفریح بیشتری داشته باشد، اما افسوس که نتیجه این پیشرفت‌ها کاملا برعکس شد. آیا با این همه وقت تنگ، هنوز هم می‌توان رمان‌های چق و چله‌ی گذشته را خواند؟ مجموعه کلاسیک‌های مشهور جهان شامل خلاصه‌ای از رمان‌های مشهور است. این مجموعه برای کسانی نوشته شده است که حوصله یا وقت خواندن رمان‌های طولانی و حتی کوتاه گذشته را ندارند. در خلاصه‌ی این رمان‌ها گرد آورنده، کوشیده است که جاذبه‌ی رمان‌ها را تا حد امکان حفظ کند تا خواننده علاوه بر آشنایی با این رمان‌ها از خواندن آنها لذت ببرد. هم‌چنین پیش از هر داستان، خلاصه‌ای از زندگینامه‌ی نویسنده آن نیز، برای آشنایی هرچه بیشتر نوجوانان با نویسندگان مشهور، آورده شده است.

کلاسیک‌های مشهور جهان را نشر پیدایش در ۶ جلد با تلخیص و نگارش محسن سلیمانی برای نوجوانان منتشر کرده است. جلد سوم این مجموعه شامل خلاصه‌ای از رمان‌های مشهور زنان کوچک (لوئیزا می الکات)، مروارید (جان استاین بک)، سفر به مرکز زمین (ژول ورن) و فرانشکتاین (مری شلی) است.

بخشی از داستان «زنان کوچک» از کتاب کلاسیک‌های مشهور جهان:

کریسمس نزدیک بود، اما هر چهار دختر خانواده‌ی مارچ، از اینکه فقیر بودند و نمی‌توانستند هدیه‌ای بخرند، ناراحت بودند. چندین سال پیش، وضع آنها این‌طور نبود. اما پدرشان آقای مارچ برای کمک به یک دوست، همه ثروتش را از دست داده بود. اینک نیز پدر فرسنگ‌ها دور از آنها، در جبهه جنگ بود. به همین دلیل، مادر آنها خانم مارچ و دو دختر بزرگتر، مگ و جو به ناچار برای گذراندن زندگی، سخت کار می‌کردند. مگ شانزده سال داشت و عاشق زندگی مجلل و باشکوه بود. وی که دختری زیبا، با موهایی خرمایی بود، در خانه آقای کینگ، معلم سرخانه‌ی چند بچه شیطان بود؛ جو پانزده سال داشت و لاغراندام و سبزه بود. جو که دختری عصبی و شلخته بود و حرکاتی پسرانه داشت، از عمه پیر و ثروتمندش پرستاری می‌کرد. سومین دختر، بت بود که سیزده سال داشت و عاشق موسیقی بود. اما ضمنا آن‌قدر خجالتی بود که پدر و مادرش در همان ابتدا مجبور شده بودند او را از مدرسه به خانه بیاورند و در خانه به وی بدهند. اینک انجام تمام کارهای خانه برعهده بت و حنا (خدمتکاری که از سال‌ها پیش با آنها زندگی می‌کرد) بود. ایمی، کوچک‌ترین دختر خانواده بود. او که چشمانی آبی و موهایی طلایی داشت بی‌اندازه به خود می‌بالید و همیشه دوست داشت کلمه‌هایی قلنبه و سلمبه به کار ببرد، اما همواره در تلفظ آنها اشتباه می‌کرد.